डॉ. धनराज खानोरकर - भिजे एकेक ढेकूळ, जीव फुटल...

भिजे एकेक ढेकूळ, जीव फुटला दाण्याला
असा निसर्गही साथ देई हिरव्या गाण्याला

मना लाख लाख डोळे, पाही सपान भाबडे
मातीच्या वा सुगंधाला घाली कस्तुरी साकडे !

भिजलेली चिंब धरा, ऊन्ह - साउलीचा फेर
शेत सांगते बापाले : ‘ मीच हक्काचे माहेर !

तुझ्या एकाच दाण्याची मोठी करीन मी रास
मोप देईल तुला ही तुझी माहेरची आस

वाया कधी जाऊ नये तुझा मातीतला घाम
तुझ्या काबाडकष्टाला मिळायला हवा दाम ’

***

शेत हीच माझी शाळा, तोच फळा अन् खडू
पीक मोतियाचे घेतो; पण डोळां येते रडू

आम्ही ‘ मास्तर मातीचे ’ अन् निधड्या छातीचे
कधी लागतील घरी दिवे प्रकाशवतीचे ?

मातीच्या या मास्तरांचे जेव्हां येतील दिवस
तेव्हा जगही म्हणेल : ‘ झाला भारतविकस ’ !