मैथिलीशरण गुप्त - प्रेमभाव दोन्हीकडे उमलतो ...
एकविसाव्या शतकात मानवाच्या वाट्याला आलेले एकाकीपण कित्येक कवींनी त्यांच्या एकेका कवितेने भरून काढले.
प्रेमभाव दोन्हीकडे उमलतो
सखि, पतंगही जळतो...!
दीपही जळतो !
मान लववुनी दीप विचारी
‘ बंधो, का जळण्यात हुशारी ? ’
...तरी झेप घ्यायची तयारी !
आहे किती विव्हल तो
प्रेमभाव दोन्हीकडे उमलतो !
प्राण वाचवुन कसले जगणे ?
प्रेमावाचुन उगाच तरणे...
जळल्यावाचुन व्यर्थच मरणे !
होई का असफल तो ?
प्रेमभाव दोन्हीकडे उमलतो !
पतंग म्हणतो मारुनिया मन
‘ तू महान, मी लहान रे, पण
मरणाचाही नच हाती क्षण ?
शरणभाव ना मजसी छळतो ’
प्रेमभाव दोन्हीकडे उमलतो !
दीप जळे ती जणू दिवाळी
जळण्यामधली शान निराळी !
काळरात पण पतंगभाळी !
अगतिक आणि विकल तो !
प्रेमभाव दोन्हीकडे उमलतो !
जग व्यवहारी बनून येई
मिळेल तेथुन लाभच घेई
घटिताला ते महत्त्व देई
मला परंतू सल हा सलतो !
प्रेमभाव दोन्हीकडे उमलतो !
N/A
References : N/A
Last Updated : November 11, 2016
TOP