सावित्री जगदाळे - अताशा काळीज कसं हलतच नाही...

अताशा काळीज कसं हलतच नाही
संवेदना होत चालल्यात बोथट
मन सुन्न, बधीर झालंय
भाव - भावनांचा होत चालला आहे खडक...

टोचणी - बोचणी - खंत - सल - भरून येणं
कशाचंच काही वातेनासं झालंय
किती घडतात घटना भोवताली
पण सगळंच
गाडलं जातंय कठीण कवचाखाली
काहीही मनात रुजेनासं झालंय

उलघाल - खदखद - तीळ तीळ तुटणं
काही उगवतच नाही दगडी मनावर
उदासीनतेचाही उठत नाही एखादा तरंग
किती दिवस राहावं जिवंत
कशाच्या बळावर राहावं जिवंत
आतल्या झर्‍यानं ?

कुठून वाहावं...
कसं वाहावं
नामोहरम झालेल्या वार्‍यानं ?