मराठी साहित्य

कीर्तनकारांना नित्य उपयोगी अशी आख्याने. विष्णुदासांनी याला ’कीर्तन-मुक्ताहार’ असे नाव दिले होते.

अभंग संग्रहAbhang is form of devotional poetry sung in praise of the Hindu god Krishna, also known as Vithala and Vithoba. Abhangs were first sung by Tukaram in his native language, Marathi. Tukaram was a seventeenth century poet...

बालसाहित्य - Kids Literature

A bhajan or kirtan is a Hindu devotional song, often of ancient origin. Great importance is attributed to the singing of bhajans with Bhakti, i.e. loving devotion. "Rasanam Lakshanam Bhajanam" means the act by which we feel more ...

Bharude is a kind of satirical form of presenting the faults of lay human beings. It was started by Eknath who is revered as a saint. Sant Eknath (1533 - 1599) was a great admirer of Jnanesvar of the 12th century (or the 13th?) ...

दररोजच्या जीवनातील गाणी. Songs from everyday life of Marathi people.

व्याकरण हा भाषेचा पाया आहे.

मराठी कथा - Marathi Stories (Katha)

लावणी म्हणजे गीत, नृत्य आणि अदाकारी यांचा त्रिवेणी संगम. लावणी शृंगराची खाण आणि महाराष्ट्राची शान आहे.

लोकांसाठीच व लोकांसंबंधीच, लोकांनी रचलेली गीते म्हणजेच लोकगीते. भावना उत्कट होऊन ओठावर येणारी गीते. 

नाटक लिहिणे किंवा रंगभूमीवर सादर करणे म्हणजे अवघड कला आहे, शिवाय त्यातील अभिनय जिवंत असावा लागतो.

नाट्यछटा म्हणजे एक प्रसंग, एक पात्र, बोलणेही एकाच पात्राचे, पण दुसया एखाद्या किंवा अनेक व्यक्तींशी ती बोलते आहे असा देखावा, आणि त्यातून मनोगत व्यक्त करण्याची पद्धत.

पाळणे - Palane are the marathi lullby songs usually sung at Naming Ceremony called "Barase" (बारसे). These are also sung while putting child to sleep in a swing.

पोथ्या - पुराणे - Marathi Pothi - Purane. 

इतिहासाचे साधन म्हणून पोवाड्यांचे महत्व विशेष आहे. पोवाडे हे गीत-नाट्यरूप असल्यामुळे त्यात मनोरंजन व प्रचार यांचा मेळ घातला जातो.

प्रवचन म्हणजे संत माहात्म्यांचा सर्वसामान्य भक्तांना केलेला उपदेश.

कोणत्याही चित्रपटाचा महत्वाचा भाग म्हणजे, चित्रकथा. चित्रकथा जेवढी प्रभावी तेवढा चित्रपट यशस्वी.

अनुवादीत साहित्य

लहान लहान पण यमकबद्ध अशा वाक्यरचनेतून स्त्रिया आपल्या पतीचे नाव कुशलतेने गुंफून घेतात, त्या प्रकाराला उखाणा म्हणतात,

प्रस्तुत ग्रंथ १९०१ साली बडोद्याचे महाराज श्रीमंत सयाजीराव गायकवाड यांनी प्रसिद्ध केला होता.