अर्जुन देशमुख - तिचे सांडतात डोळे, त्याने...
एकविसाव्या शतकात मानवाच्या वाट्याला आलेले एकाकीपण कित्येक कवींनी त्यांच्या एकेका कवितेने भरून काढले.
तिचे सांडतात डोळे, त्याने शहारते माती
हिरव्या आठवांच्या खुणा चिंब आसवांत न्हाती
तिचे सांडतात डोळे त्याने शहारते भुई
तिच्या घामाने रुजते मातीमध्ये जाई - जुई
साद आईची ऐकून हिरवी थरारती पाती
जात्यावर दळताना भरडले आयुष्याला
तिने कंठातला शब्द पीठ होऊन पाळला !
उभ्या घरा - दारासाठी तिने जागवल्या राती
लिंपताना घर - दार शेणा - मातीला सुवास
चंदनाच्या गाभ्यातले माझ्या आईचे रे श्वास
माय चंदनच झाली, झाली सुगंधित माती !
N/A
References : N/A
Last Updated : November 11, 2016
TOP