मकरंद शांताराम - अजूनही मज आठवते ते गावाक...

अजूनही मज आठवते ते
गावाकडचे टिपुर चांदणे
प्रकाश भवती धवल रुपेरी
गगनामधुनी सुधा सांडणे !

घरे, देवळे, झाडे, रस्ते
न्हाउन जाई अवघे स्थिर - चर
रुक्ष भासते दिवसा जे जे
रात्री ते ते अतीव सुंदर !

इष्टापत्ती यातच यावी...
म्हणिजे बिजली पसार व्हावी !
भगभगणार प्रकाश जाउन
अर्धसावळी प्रभा वसावी

अर्धसावळ्या वातावरणी
गूढ दिसावी सगळी सृष्टी
जवळ येइतो उमगु न यावी
जिवलग मित्राचीही यष्टी !

माळवदावर बैठक रंगे
स्नेहाला ये नवी झळाळी
तासावरती तास सरकती...
भान कशाचे ऐशा वेळी ?

विंझणवारे अशात येती
जणू दुधाच्या वाटित साखर
संगे त्यांच्या वाहत येती
भजनाचे आश्वासक सुस्वर

हळूहळू मग पसरे शांती
चंद्र कलंडे मावळतीला
स्वप्नांची पांघरून दुलई
निजे रात्रही मध्यरात्रीला !!