श्रीगोपालबालस्तव:

काम्यं सिन्धुजया भजत्सुरतरुं पादावधूताम्बुजं
नम्यं देवगणैर्भयव्रजहरं स्वर्णाभवर्णाम्बरम् ।
रम्यं स्वीयगुणैर्भुजङ्गचिकुरं नम्राखिलेष्टप्रदं
सौम्यं धेनुकदम्बमध्यरुचिरं गोपालबालं भजे ॥१॥
केशन्यक्कृतनीरदं कनकदं कार्त्तार्थ्यदानव्रतं
क्लेशाम्भोनिधिपारदं विधिनुतं कारुण्यवारांनिधिम् ।
भक्ताभीष्टदमद्रिजासहभुवं कार्त्तान्तभीकृन्तनं
श्रीगोमातृकदम्बमध्यरुचिरं गोपालकृष्णं भजे ॥२॥
इष्टप्रापकमिन्दिराहृदयगं वार्धारिनीलच्छविं
कष्टालीशमनं सुधासहभुवन्यक्कारिवक्त्राम्बुजम् ।
शिष्ठत्वप्रदपादपद्मनमनं बर्हावतंसं हरिं
श्रीशं गोनिकुरम्बमध्यरुचिरं श्रीबालकृष्णं भजे ॥३॥