पदसंग्रह - पदे ३८६ ते ३९०

पद ३८६. (सखया रामा० या चा.)
साजणी माझ्या रामा आणुनि कोणी द्या हो ॥धृ०॥
क्षमा दया उपरती भक्ती भावना शांती ॥ सखिया साजणी वेगीं या वो ॥१॥
राघवेविण कांहीं नावडे वो बाई ॥ विरस वाटतो देहभावो ॥२॥
निजरूपीं मानस सरे रंगलें मागुति न फिरे ॥ जिव जाईल तरि जावो ॥३॥

पद ३८७. [चाल सदर.]
साजणी बाई तें सुख बोलतां न ये ॥धृ०॥
सुख तें बोलतां न ये केविं मी सांगों सये ॥ प्राण पांगुळा ठाये ॥१॥
सद्नुरु कृपाद्दष्टी बुद्धि बोधासि भेटी ॥ सानंदमय झाली सृष्टीं ॥२॥
ममता पालटली ठायीं चोज तें सांगों कायी ॥ तन्मय हा बोल उरला नाहीं ॥३॥
संकल्प भंगला भव हा वो रंगला ॥ अवघा निजानंद रंगला ॥४॥

पद ३८८.
रामराया रे छेदीं दुस्तर माया रे ॥धृ०॥
बाळपणीं रति खेळणियावरि वारि नसे अति भूलि भरे ॥
यौवन नित्य मदोन्मत्त डुल्लत व्याकुळ चित्त सकामशरें ॥१॥
शेष दशा जसि अंध निशा गति नासुनियां मतिभ्रंश पुरा ॥
शेवटिले दिनिं देह हुताशनीं सर्वहि घालुनि येती घरा ॥२॥
तात मात सुत भ्रात सकामित अंतर हेंचि निरंतरही ॥
संगविना निजरंग तुझा गुज जाणसि तूं बहिरंतरही ॥३॥

पद ३८९.
क्षणभंगुर पाहीं हो जीवित ॥धृ०॥
स्वधर्मीं रत हो भजनीं निरत हो शोखविगत हो ॥ विषय वमनवत्‌ हो ॥१॥
अनृत त्यजावें हरिसि भजावें निज उमजावें ॥ पुनरपि नुपजावें ॥२॥
सज्जनवृदें भज निर्द्वंद्वें निजसुखछंदें ॥ रंग निजानंदें ॥३॥


पद ३९०. [बोलणें फोल झालें या चा.]
कांहीं बोल रे बोल कान्हा कांहीं बोल रे नीज न ये ॥धृ०॥
बोल उद्बवला कोठून ॥ बोला बोलवितें कोण ॥
मूळ पाहातां शोधून ॥ भवबंधन मिथ्या ॥१॥
द्दष्टीविण पाहे ॥ चरणेविण चालताहे ॥
रूप नसोनियां आहे ॥ होय तें एक ॥२॥
कृष्ण म्हणे गे आई ॥ निज शोधुनियां पाहीं ॥
निज पाडितांचि ठाईं ॥ जन्ममरण कैंचें ॥३॥
नीज निजानंद रूप ॥ निजगुरूचें स्वरूप ॥
चरणीं रंगतां तद्रूप ॥ आपेंआप होइजे ॥४॥