पंडित विश्वनाथ बाळापूरकर

जैसी विऊनि अविद्यमान माये । ते तितुकेनि उतराई होये ।
मग विव्हाळी वाढवी माये । तोंडेचेनि घांसें ॥
तैसें मुनि कमळाकरू । धांवोनि गेला बोधांकुरू ।
तो पाळिला शिवराजें उपचारू । कोनियां ॥