आनंदतनय

हरिपदिं लागा मागा धनधान्यचिरें ।
सुरवरदायकांहीं न पवे अचिरें ॥ध्रु०॥
मारमनोज्ञ उदार दयानिधि द्वारवतीचा राजा । द्विजदेव भला ।
येईल तुमया काजा कळलें मजला ।
संशय न म्हणा जा जा सुमुहूर्त चला ॥१॥

बाळपणी जगपाळ गडी तुम्हिं होऊनि लिहितां साळे । बहु खेळतसां ।
ते खुण बोला भाळेप्रभु तो सहसा ।
कां धरूनी जपमाळे उगलेचि बसा ॥२॥
आनंदात्मज आदिगुरु हरि आदर करितां कांहीं । मग काय उणें ।
वाद नको भय नाहीं लौकीक गुणें ।
हा धरितां पथ पाहीं सुख होय दुणें ॥३॥