एकविसावी केली, करवीर क्षेत्री ॥ पाहिली म्या नेत्री अंबाबाई ॥२१॥
बाविसावी केली करवीरवासिनी ॥ नमिते विष्णुपत्नी, वारंवार ॥२२॥
तेविसावी केली, तुज आदिमाये ॥ दावी मज पाये, आधी तुझे ॥२३॥
चोविसावी करुनी, आले लोटांगणी ॥ पुरेना ती धणी पाहायासी ॥२४॥
पंचवीसावी केली, देवीच्या देव्हारा ॥ सासरा माहेरा, सुखी ठेवि ॥२५॥
सव्विसावी करुनी, उभी अंबेपुढे ॥ मागतसे चूडे, अक्षयीचे ॥२६॥
सत्ताविसावी केली, वाहते फूलपत्रा ॥ मम मंगळसूत्रा, आयुष्य दे ॥२७॥
अठ्ठाविसावी केली, चरणी ठेवी माथा ॥ मम कुळ गोता, दुःख नसो ॥२८॥
केली प्रदक्षिणा. एकोणतिसावी तुज ॥ आदिमाये मज, उद्धरी तू ॥२९॥
तिसावी करूनी उजळिते पोत ॥ सर्व गणगोत, तूचि माझे ॥३०॥
एक्तिसावी करुनी, करिते प्रार्थना ॥ पुरवी तू वासना, सर्व माझ्या ॥३१॥
बत्तिसावी करुनी, बत्तिशीचा दिवा ॥ सौभाग्याचा ठेवा, वाढो माझा ॥३२॥
तेहतिसावी करुनी, आहे हे मागणे ॥ कुंकवाचे लेणे, नित्य देई ॥३३॥
चवतिसावी करुन, जोडिते मी कर ॥ सेवा निरंतर घडो तुझी ॥३४॥
पस्तिसावी केली, विष्णु वल्लभेसी ॥ काय तू बघसी, अंत माझा ॥३५॥
छत्तिसावी केली, किती तुज गाऊ ॥ अंत नको पाहू, अंबाबाई ॥३६॥
सदतिसावी केली, धरिते तुझय पाया ॥ पावन ही काया करी माझी ॥३७॥
अडतिसावी करुनी, मत्कुलस्वामिनी ॥ पाह सिंहासनी, रूप तुझे ॥३८॥
एकोणचाळिसावी, करुनी तव ध्यान ॥ असे उभी दीन, द्वारी तुझ्या ॥३९॥
चाळिसावी होता, गुण गाई तुझे ॥ कृष्णा प्रार्थी माझे दुःख हरी ॥४०॥