दिनराति न ये मज निद्रा घे धाव गुरूमाउली ॥
मी चकोर अससि तू चंद्रमुखी ज्ञानसुधा मज घाली ॥धृ०॥
व्यापिले मला ज्वरकामे वासना सरदि बहु झाली ॥
खळबळे पित्त क्रोधाचे दुर्बुद्धि घेरि मज अली ॥
गांजिले बहात्तर रोगी वैद्यराज औषधी घाली ॥
तिडकते अंग बहु माझे नसे जवळि कोणि ह्या काळी ॥दिन०॥२॥
स्वर ऐकुनि मद्विनतीचा, धावली सद्गुरू मूर्ति ॥
लाउनी अंतरी चक्षू परीक्षा नाडिची घेती ॥
रामनाम रस वल्लीचा काढूनि मुखी मम ओती ॥
हारिले बहात्तर रोगा पळ काढि वासना भ्रांती ॥
सतबोध शिरुनि अंतरी वैराग्य पातले शांती ॥
स्वानंद सागरी मजला सद्गुरू स्नान घालिती ॥
निर्मळ जाहली काया, शिरि करा प्रेमे ठेवीती ॥
सांगुनी पथ्य पापाचे अदृश्य होति तत्काळी ॥दिन०॥२॥
काय सांगु सौख्य पुष्टीचे रामनामि मत्त बहु झाले ॥
मन पवन करुनिया वारू एकांत वनाप्रति गेले ॥
सांडूनि अवस्था चारी त्रिगुणासी जावुनि पातले ॥
मारुनी लाथ मुक्तीते स्वरूपी मुदित मि झाले ॥
नाहि ज्ञान परी सद्गुरू हे मज रक्षिति संकट काळी ॥
ही कृष्णा नामौषह घे गुरुराजपदी नत झाली ॥दिन०॥३॥