रुचते का तीर्थयात्रा या समयी अर्जुना ॥धृ०॥
हलधर हा बंधु माझा अंधसुता देतसे ॥
ऐकुनिया मात ऐसी दुःख जिवा होतसे ॥
बाळपणी वचन माते दिधले त्वा तरि कसे ॥चाल॥
ते आता, होतसे वृथा, कुंतिच्या सुता, सत्य करिताना ॥या०॥१॥
मजवरती प्रेम भारी जरि हरिचे वाटले ॥
परि बंधूपाशि त्याचे तिळभरही ना चले ॥
ये हंसा शीघ्र आता कागाकरी सापडे ॥चाल॥
नरवरा, येउनी त्वरा, हरण मज करा, यत्न करि नाना ॥या०॥२॥
ऐकुनिया शौर्य कीर्ती माळ तुला घालिते ॥
तुज वरिल पंडुपुत्रा हरिभगिनी विनविते ॥
न होई प्राप्ति तूझी त्यागिन मी प्राण ते ॥चाल॥
या क्षणी द्रुपदनंदिनी येई त्यागुनी, नेइ मज झणी, फसवि दादांना ॥या०॥३॥
हरिभगिनी भीति कागे आलो मी संकटी ॥
मी दंडवेषधारी अर्जुन हा तव तटी ॥
आलिंगी प्रेमभावे चुंबुनिया गोरटी ॥चाल॥
त्या स्थळी, वीर मंडळी, होति बहु बळी, लागता कळी, जिंकिले त्यांना ॥या०॥४॥
सुभद्रा नेलि पार्थै हे कळता हलधरा ॥
घेउनिया मुसळ हाती फिरवी तो गरगरा ॥
हरि बोले योग्य नाही शांतीते झणि वरा ॥चाल॥
प्राणि तो उपजण्या अधी, लिहितसे विधी, टळेना कधी, सत्य म्हणे कृष्णा ॥या०॥५॥