अरसिक किति ही काया ॥ का दवडिसी मूढा घडि घाड वाया ॥धृ०॥
नरतनु दैवे मिळाली ॥ लक्ष चौर्याशी योनी फिरुनी आली ॥
बहु पुण्ये तुज सापडली ॥ ऐसी अपूर्व नरतनु त्वा घालविली ॥
जन्मूनि जननी श्रमविली ॥
नाही प्रभुपदी तव मती कैसी रमली ॥अर०॥१॥
बाळदशा ही सारी ॥ गेली हा हा म्हणता खेळ-कुसरी ॥
तारुण्यमद हा भारी ॥
जासी मोहुनी स्त्री-पुत्र धन संसारी ॥अर०॥२॥
वेश्येपरि माया नारी ॥
थै थै नाचते तव देहपुरी ॥ षड्रिपु हे तुझे वैरी ॥
घेरा देऊनि वेढिती तव काया सारी ॥
विवेका धरी अंतरि ॥
वैराग्यशस्त्रे त्या तू निवारी ॥अर०॥३॥
सुबुद्धि सुंदर जाया ॥
तिच्या संगे राहे तू मनोराया ॥
शरण जा सद्गुरुपाया ॥
हस्त ठेवूनी मस्तकी उद्धरील काया ॥
विमान ये बैसाया ॥ आशा ठेवुनी कृष्णा रत गुरुपाया ॥ अर०॥४॥