जो श्रीकृष्णाचे जन्मवृत्त आइके ॥
होति राखरांगुळी जन्मांतर पातके ॥
दिलि वसुदेवाला देवकि कंसासुरे ॥
देइ दासदासि तो आंदण माणिक हिरे ॥
गजाश्वशाळा सैन्य छत्र चामरे ॥
रथि बैसुनि आपण नगरि मिरवि वधुवरे ॥
ध्वनि वाजंत्र्याचा गगन-मंडळी भरे ॥
हो सावध कंसा नभ-वाणि ऐकरे ॥
ह्या देवकि उदरी होतिल जी बालके ॥
त्यामाजिल अठवा मारिल तुजला निके ॥ जो श्री०॥१॥
ही सुरवर-वाणी ऐकुनिया भूपती ॥
कर धरुनि भगिनिचा ओढि रथाखालती ॥
म्हणे वधून टाकिन पापिणिला या क्षिती ॥
ती दीन होउनी प्रार्थित अपुला पती ॥
मग सरसाउन वसुदेव पुढे बोलती ॥
तू परिस नृपवरा माझि एक वीनती ॥
ह्या देवकि उदरी होतिल जी बालके ॥
ती अर्पिन सकलहि मानि वाक्य मम निके जो श्री० ॥२॥
कथितार्थ परिसुनी कारागृहि ठेविली ॥
मग प्रथम देवकी पुत्ररत्न प्रसवली ॥
वसुदेवे आपली सत्य भाक राखिली ॥
त्या सुंदर शिशुची तनु असुरा अर्पिली ॥
बघुनिया सत्यता त्यासि दया उपजली ॥
जा घेउन या आठवा वधिन मी अरी ॥
शिशु घेउनि निघता ये नारद कौतुके ॥
मनि म्हणति न घडति यासि पुरि पातके ॥जो श्री०॥३॥
सन्माने पूजुनि ही वार्ता कळविली ॥
हे मथुराधिपते बुद्धि तुझी गुंगली ॥
हिचि आठी बाळे उलटसुलट मोजिली ॥
तरि हाचि आठवा शत्रु होय बहु बली ॥
कंसातर भरवुनि नारद लावी कळी ॥
वसुदेवाकरिचे घेत बाळ करतळी ॥
आपटून शिळेवरि उडवि गगनमंडळी ॥
अशि कंसें बाळे साहि तिची मारिली ॥
जिरे गर्भ सातवा राहे रोहिणीस्थळी ॥
मग पुन्हा गर्भवति कंस-भगिनि जाहली ॥
पाहता देवकी जाउनि नृपनायके ॥
वसुदेव सांगतो कंस अला लाडके ॥ जो श्री०॥४॥
भुज पिटूनि बोले तयि ती कंसासूर ॥
मर्दून टाकितो मुष्टिक आणि चाणुर ॥
ही बंदीशाळा फोडिन मी महाविर ॥
स्थापीन मथुरे उग्रसेन नृपवर ॥
स्त्री हरणि करिन मी रुक्मियास जर्जर ॥
शिशुपाळ बंधुसह पाडिन भूमीवर ॥
मी प्रतिपालिन मम प्रिय भगिनीप्रियकर ॥
मज बघुनि थरथरा कापतील अरिवर ॥
मी षोडश सहस्त्र युवतीसह द्वारके ॥
राहीन मजपुढे पडतिल शत्रू फिके ॥जो श्री ॥५॥
हे वाक्य ऐकुनी कंस मनी दचकला ॥
तेथोनि परतता मार्गि बघी शत्रुला ॥
जाय मंदिरास तव द्वारि तोचि भासला ॥
तो भोजनि बसता कृष्ण बघुनि थांबला ॥
करि कोप स्त्रीवरी ताडन करि तो तिला ॥
मग मंदिरि शत्रू कैसा त्वा रक्षिला ॥
तो उठवा बसता येत जात बरळला ॥
धन देता घेता आठवा अवलोकिला ॥
मुखकमल ना दिसे दर्पणि त्या देखिला ॥
दशदिशा विलोकी भरुन कृष्ण उरला ॥
येइना जयासी मंचकि निद्रा सुखे ॥
जो मारिल आठवा त्या देइन भातुके ॥जो श्री०॥६॥
परिजनासि आज्ञा कंसराय देउनी ॥
मम भगिनि-प्रसूती-समय जपा अनुदिनी ॥
नउ महिने नउ दिन पूर्ण तिला होउनी ॥
तो निराकार ये सगुण रूप घेउनी ॥
आनंद जाहला देव येति मेदिनी ॥
कुणि लोटांगण कुणी प्रदक्षिणा घालुनी ॥
नमुनिया स्तवीती, गर्भातुन ये क्षणी ॥
अष्टवर्ष जयाला बाळ असा होउनी ॥
पातला ऐकुनी निजस्तवना सुरमुखे ॥
तनु पाहुनि जाती स्वस्थाना सुर मुखे ॥ जो श्री०॥७॥
दक्षिण अयन आणि तृतिय ऋतु श्रावण ॥
वद्य अष्टमी रोहिणि बुधवासर जाणुन ॥
मध्यरात्रि जन्मले चंद्रउदय पाहुन ॥
जागि झालि देवकी सन्मुख नारायण ॥
ते स्वरूप पाहता रवि शशि ओवाळुन ॥
टाकावे भासते कोट्यवधी उतरुन ॥
कर जोडुन देवकि स्तवन करी निज मुखे ॥
ते ब्रह्मरूप तिशि पूर्णपणे ओळखे ॥जो श्री०॥८॥
कसुनिया कटी तो पितांबर भरजरी ॥
रत्नजडित मेखला झगझगते त्यावरी ॥
त्या कदळि पोटर्या चरणि नूपरे बरी ॥
वनमाळा कौस्तुभ लोळत नाभीवरी ॥
ती किरिट-कुंडले चंदन उटि केशरी ॥
तो सुवास घेउन वसंत खेपा करी ॥
म्हणे देवकि देवा हरिली मम पातके ॥
मम बाळ हो उनी दावि जगा कौतुके ॥ जो श्री०॥९॥
अंगुष्ठ जयाने घालुनिया निज मुखी ॥
तो बाळ जाहला पाहुनिया देवकी ॥
करिजागृत पतिला नच माये हर्ष की ॥
वसुदेव आलिंगुनि चुंबन कौतुकी ॥
म्हणे बाळ लपवुनी ठेउ कुठे देवकी ॥
ध्वनि झाले गोकुळी नेउन मज ठेव की ॥
म्हणे कृष्णा कृष्णचरित्र इथवर मुखे ॥
कथुनिया राहिली कृष्णपदांबुजि सुखे ॥जो श्री० ॥१०॥