लावियली कळ देवमुनींनी ॥
द्युति शिव हरिला हैमवतीने ॥
झाला दिगंबर जात रुसोनी ॥
गिरिजा जात मागे शोधास्तव ॥ गि० ॥१॥
कोण कोठिल तू सांग सुंदरी, सत्वर मजला गे ॥
पुसे शिव सत्वर मजला गे ॥धृ०॥
हिमालयी शिव पाहुन सतिने ॥
नटली सर्वहि श्रृंगाराने ॥
भुलवि शंकर नृत्यकलेने ॥
उघडी नेत्र वेगे शंकर तो, उ० ॥कोण०॥२॥
सांग तुझी मज ताता जननी ॥
कोणाची तू अससि कामिनी ॥
व्याकुळ केले मज मदनाने ॥
नच बोलसि कागे, सुंदरि तू नच० ॥कोण०॥३॥
नाम खूण का पुसता मजला ॥
स्त्री कोठे तुम्हि टाकुनि आला ॥
झोंबु नका हो मम अंगाला ॥
बोलतसे रागे शिवाप्रति, बोल० ॥कोण०॥४॥
पाहुनिया तव मुखकमलाते ॥
लाजुनिया शशी आला येथे ॥
प्रेमे धरिला भाळि मि त्याते ॥
आलिंगन दे गे भिल्लिणी तू, आलि०॥कोण०॥५॥
का रे जोगड्या ह्या कांतारी ॥
परांगनेसी बोलसि भारी ॥
उग्र पतीची आहे मी नारी ॥
चल सर हो मागे तामशा तू, चल० ॥कोण० ॥६॥
तुझ्या अधिन मी ने सदनासी ॥
ऐकुन गिरिजा धरित करासी ॥
नेउन पूजी शिव कैलासी ॥
प्रेमे पदि लागे कृष्णा म्हणे, प्रेमे० ॥कोण०॥७॥