मराठी मुख्य सूची|मराठी साहित्य|भजन|मानसगीत सरोवर|
श्रियाळ -अंगणी शिव आले ॥...

मानसगीत सरोवर - श्रियाळ -अंगणी शिव आले ॥...

भगवंताच्या लीला, त्याचे स्वरूप, अवतारकृत्ये व प्रत्येक अवतारातील अनेकविध प्रसंग, यावर आधारीत भजनांचा संग्रह, म्हणजेच मानसगीत सरोवर.


श्रियाळ-अंगणी शिव आले ॥

अंगी भस्म चर्चियले ॥

व्याघ्रगजचर्म ओले ॥

डमरू त्रिशुळा करि धरिले ॥

मणिमय आसनि शिव पुजिले ॥

इप्सित मागा नृप बोले ॥

हे काय चांगुणे शिर रक्षियले ॥

बोलती यति कोपे ॥

ऐकुनि थरथर सति कापे ॥धृ०॥१॥

मागावे गा यतिराया ॥

ईप्सित देइन या समया ॥

राज्य अथवा मम जाया ॥

अर्पिन मी मत्प्राणा पाया ॥

ह्यातिल नलगे मज राया ॥

आवडे बालक तव चिलया ॥

चिरुनी शिजवी लवलाह्या ॥

क्षुधित मी वाढी जेवाया ॥ हे काय०॥२॥

सतिने बालक करि धरिला ॥

करकर शिवनामे चिरिला ॥

मोहे रक्षित शिरकमला ॥

शरिरा शिजवुनि म्हणे यतिला ॥

यावे क्षुधित बहु झाला ॥

माध्यान्हीसी रवि आला ॥

अंतःसाक्षी शिव भोळा ॥

जाणे राखिले मुखकमला ॥ हे काय०॥३॥

जातो जातो नृपनष्टा ॥

हरिले सत्वा कृतिभ्रष्टा ॥

दंतखावुनिया ओष्ठा ॥

क्रोधे बोले शिव द्रष्टा ॥

कळले कृत्रिम पापिष्ठा ॥

कैसे रक्षिसि शिर नष्टा ॥

दवडिसी लौकिक तू मोठा ॥

शिजवुनी शरिराते दुष्टा ॥

पसरलि सत्कीर्ती राष्ट्रा ॥

म्हणुनी आलो गर्विष्ठा ॥

केला मोक्षपदी तोटा ॥

भोगी यमपुरीचा वाटा ॥ हे काय०॥४॥

थांबा थांबा महाराजा ॥

धावे चांगुणा-राजा ॥

नेणत अपराध माझा ॥

घडला जोडितसे भूजा ॥

आणिले शिर ने दरवाजा ॥

द्यावी आज्ञा मज काजा ॥

दोघे मस्तक तुम्हि घ्या जा ॥

कांडुनी सुंदर गित गा जा ॥

पचवुनी बालक मग माझा ॥

वाढा तोषेल शिवराजा ॥ हे काय०॥५॥

वेगे उखळ आणवीले ॥

धैर्यै मूसळ करि धरिले ॥

माया मोहाते त्यजिले ॥

चिलया बाळा कांडियले ॥

ऐसे यति नच कधि आले ॥

त्यांसी बालक अर्पियेले ॥

धन्य बाळा कुळ केले ॥

स्वर्गी शंकर तोषविले ॥ हे काय०॥६॥

आम्हा टाकुनिया जासी ॥

बाळा माता परदेशी ॥

केवळ पापिण राक्षसी ॥

चिरुनी कांडितसे तुजसी ॥

जेविता यतिवर देहासी ॥

त्यागुनी येइन तुज-सरसी ॥

थांबे थांबे जननीसी ॥

ठेवी जागा कैलासी ॥

मायिक मातापितयांसी ॥

त्यागुनी मोक्ष-पदी वससी ॥ हे काय० ॥७॥

सत्वर वाढी नृपराया ॥

आणिले पात्र लवलाह्या ॥

बसले शंकर जेवाया ॥

म्हणती यावे तुम्हि उभया ॥

वदते चांगुणा पतिराया ॥

बैसा बालक भक्षाया ॥

त्रिभुवनि मज-ऐसी माया ॥

नाही भक्षितसे चिलया ॥

उठिले शंकर तेथुनिया ॥

जाती स्मरले त्या समया ॥ हे काय० ॥८॥

निपुत्र अससी नृपनाथा ॥

नलगे भिक्षा मज आता ॥

पडली महिवर ती कांता ॥

बघसी अंत किती आता ॥

संकट हिमनगजामाता ॥

वारी विघ्नहराताता ॥

सांगति यतिवर नृपनाथा ॥

मारी हाका त्वा सूता ॥ हे काय० ॥९॥

पाचारी ते सतिबाळा ॥

धावे चिलया वेल्हाळा ॥

त्या नगरीचा जन-मेळा ॥

ढाळिती दुःखाश्रू डोळा ॥

बालक मजवरि का रुसला ॥

अतिथ हा तुजसाठी बसला ॥

ऐकुनि माता वचनाला ॥

चिलया धावतचि आला ॥

वंदुनि यतिवरचरणाला ॥

उधळिती सुरवर सुमनाला ॥ हे काय० ॥१०॥

त्यागुन अतिथि वेषाला ॥

दश-भुज पंचानन झाला ॥

धरिले वामांकी बाला ॥

दोघे वंदति पदकमला ॥

प्रसन्न झाला शिवभोळा ॥

ईप्सित मागे भूपाळा ॥

मिरवित कैलासी नेला ॥

शिवगणि शिवपदि स्थापियला ॥

धन्य धन्य शिव-लीला ॥

चिलया सिंहासनि बैसला ॥ हे काय० ॥११॥

लडिवाळ बालक कृष्णेसी ॥

व्हावी स्फूर्ती रसनेसी ॥

मर्कट मन हे विषयांसे ॥

भुलते स्थिर करी यासी ॥

गाइन शिव गुणलीलेसी ॥

याविणे अन्य नको मजसी ॥

गाती ऐकति कवनासी ॥

ईप्सित फलप्राप्ती त्यांसी ॥ हे काय० ॥१९॥

N/A

References : N/A
Last Updated : December 30, 2007

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP