अरे नरा तू परात्परा त्या पाहा त्यागुन या विषया ॥
फुकट फुकट हा काळ चालला जाइल नरतनु ही वाया ॥धृ०॥
उंच हवेली चढवुनि मजले बांधुनि बससी शाश्वतिचे ॥
नरउनि दारा उजळुनि दीपा भोगिसि भोग अशाश्वतिचे ॥
बागबगीच्या टेबल खुरच्या तांबुल गजरे मोगरीचे ॥
मऊ बिछान्यावरी लोळसिल मंचकि पडदे कुसरिचे ॥
बहु सुवासिक उट्या लाउनी रुमाल हाती ते जरिचे ॥
अशा आनंदी मग ते कैचे नाम येई मुखि श्रीहरीचे ॥चाल॥
झाले कन्या पुत्र तुला ॥ आली संपत बहुत तुला ॥
अगणित हुजरे लउनि तुला ॥ करिती मुजरे बघुनि तुला ॥
ताटि रुप्याच्या भोजन करिसी घेउनि व्याह्या जावया ॥अरे०॥१॥
संसारी तू करिसी खटपट हाव धरुनिया बहु विषयी ॥
हांजी हांजी करुनी तुजला रावबहादरि ती येई ॥
पूर्वपुण्य तव सुफल जाहले पुढे गती तरि कशि होई ॥
यासाठी तू सुविचाराने हरिभजनी नित रत पाही ॥
गर्वभार हा श्रीमंतीचा वाहु नको तू निज डोई ॥
तुजहुनि मोठे मोठे जगी या अगणित असती मिति नाही ॥चाल॥
सरे तरुणता भराभरा ॥ येई अंगी तुझ्या जरा ॥
काळ चालला झराझरा ॥ संनिध मृत्यू येत नरा ॥
पळ घडि थांबे म्हणावयासी, धैर्य नसे तुज त्या सगया ॥अरे०॥२॥
आयू सरता आप्त सोयरे जिवलग स्त्री-सुत होति दुरी ॥
जाण समयि त्या तुज सांगाते कोणि न येई खरोखरी ॥
मृत्यु पाश तुज घालुनि नेता कुडी पडे ती भूमिवरी ॥
नेति स्मशानी नर चौघे तनु घालुनिया तृण शजवरा ॥
सरण रचुनी अग्नि लाउनी येति भराभर सर्व घरी ॥
करिता तुज गुज गोष्टी सांगते आत्महिताचे काय करी ॥चाल॥
अरे अरे हरि भगवंता ॥
पुरे पुरे ही भवचिंता ॥ हरे हरे कथु किति आता ॥
सरो सरो हा मम गाथा ॥
हरिपदकमली रुंजि घालिते कृष्णा भ्रमरी होउनिया ॥अरे०॥३॥