मराठी मुख्य सूची|मराठी साहित्य|भजन|मानसगीत सरोवर|
गौरि म्हणे शंकरा चला हो ख...

मानसगीत सरोवर - गौरि म्हणे शंकरा चला हो ख...

भगवंताच्या लीला, त्याचे स्वरूप, अवतारकृत्ये व प्रत्येक अवतारातील अनेकविध प्रसंग, यावर आधारीत भजनांचा संग्रह, म्हणजेच मानसगीत सरोवर.


गौरि म्हणे शंकरा चला हो खेळु आपण या स्थळी ॥

खेळु आपण० ॥

म्या सारीपाट मांडिला तळी ॥

ब्रह्मपुत्र पातले सहज ते करि वीणाचिपळी, करि० ॥

गातसे शंकर नामावळी ॥

परस्परे खेळता मुनीने लावुन दिधली कळी, ला० ॥

जाहली उभयतात दुफळी ॥

ह्या खेळासी रंग न ये हो पण केल्या वाचुनी, पण० ॥

घ्या तुम्ही एकमेका जिंकुनी ॥

भोळा त्रिंबक कपट बळाने आणिला त्वा जिंकुनी, अणि० ॥

धन्य तू कुशल उमे कामिनी ॥ धृ०॥१॥

प्रथम डावि जिंकिले शिवाचे आसन व्याघ्रांबर, आ० ॥

द्वितीया घेत शशी सुंदर ॥

कंथा झोळी त्रिशूळ डमरू हरि गिरिजा चतुर ॥हरि०॥

द्या म्हणे रुंड माळ सत्वर ॥

एकीमागे एक हिरोनी म्हणे गिरिजाप्रियकर, म्ह० ॥

हरिन मी नंदी गंगाधर ॥

नाचत नाचत वाजवि चिपळ्या करि धरुनी उदर, क० ॥

गदगदा हासतसे मुनिवर ॥

गौरिमुळे तुज वैभव देवा नच पुसते रे कुणी, न० ॥

पशु-पती जात वना रुसुनी ॥भोळा०॥२॥

सर्व संग सोडुनी शिवाने ध्यानि अणुनिया हरी, घ्या०॥

हिमालयि गंगाधर तप करी ॥

नाथाकारण शैल-कंदरी शोधि वने वनचरी, ॥शो०॥

पाहिला अकस्मात माहेरी ॥

लाल पैठणी नेसुन ल्याली कंचुकी मग भरजरी, कं० ॥

भूषवी तनूते नानापरी ॥

काजळ कुंकू हळद लावुनी चंदन उटि केशरी, चं० ॥

सुवासे वसंत खेपा करी ॥

पायि पैंजण घालुनि नाचत नाचत ये त्या वनी ॥ना०॥

उघडिले नेत्र शिवे त्या क्षणी ॥भो०॥३॥

नृत्यकला बघावया पातले स्वर्गीचे सुरवर, स्व० ॥

जाहला शिव तो कामातुर ॥

ध्यान विसरुनी पुढे येवुनि पुसे तिजला शंकर, पु० ॥

कोण तू सांग मला सत्वर ॥

स्वर्ग-मृत्यु-पातळि अशी मी नाहि देखिली नार, ना०॥

अससि तू गिरिजेहुनि सुंदर ॥

कामशराने व्याकुळ झाला धरी तिचा पदर, ध० ॥

तामशा झोंबु नको चल सर ॥

झिडकारूनी देत शिवाला बोले उमा दुरुनी, बो० ॥

उग्र पति शापिल मज पाहुनी ॥ भो०॥४॥

भूत पिशांचामधे हिंडिशी मम अंगी भय भरे, म० ॥

कोण तू सत्वर मज सांगरे व दाढिशिखा तव शुभ्र जाहली सर्व तरुणता सरे, स० ॥

शोभेना ऐसा मज कांत रे ॥

तू तर तामसि मी तरि आहे चंद्रकला शांत रे ॥चं०॥

जमेना तुज मज एकांत रे ॥

कोठे हरवली प्राणप्रिया त्वा सांग मला या क्षणी, सां० ॥

का तिने दिधले तुज टाकुनी ॥ भो०॥५॥

कैलासी मी राहे निरंतर श्रेष्ठ सर्व सुरगणी, श्रे०॥

एकदा हैमवती घेउनी ॥

द्यूत खेळता हिरुन घेतले सरहि मजपासुनी, सर्व०॥

दिगंबर केले मज त्या क्षणी ॥

वदन तिचे मज नको पहावया दुष्ट ति दाक्षायणी, दु० ॥

मजला ठाउक मुळपासुनी ॥

तुजविण माझा जीव घाबरा जाउ नको भिल्लिणी, जा० ॥

आलिंगन देइ मला या वनी ॥ भो०॥६॥

तुजसि वरूनी समुळ बुडाली खचितचि नगकन्यका, खचि० ॥

धरिलि तू गंगा निज मस्तका ॥

नाहिं तुझेरे प्रेम तिजवरी राम करिसि तू सखा, रा० ॥

भोळि रे भोळि खरी अंबिका ॥

ती तरुणी तू पुरातनीचा वृद्धचि मदनांतका, वृ०॥

राहिली भाव धरुनिया निका ॥

मजसम असती जरि कामिन ती ठकविति तुजला ठका, ठ० ॥

लाविती चुना तुझ्या नासिका ॥

हासत नाचत भिल्लिण मुरडी नेत्र नाक त्या क्षणी, ने० ॥

जातसे शंकर तिज-मागुनी ॥भो०॥७॥

पुढे पार्वती मागे शंकर जात तिचा कर धरून, जा० ॥

आणिला कैलासा-प्रति फिरून ॥

बैसवुनी आसनी पूजिला घालुनि माळा वरून, घा० ॥

हासते आलिंगन करकरून ॥

गौरिशंकरा देइ सन्मती या भवतापा हरून, या० ॥

गाइन मी शिवलीला रस भरून ॥

धन्य माउली उदर-कमळ ते नउ महिने राहुनी, न० ॥

हो म्हणे सार्थक कृष्णा झणी ॥भो०॥८॥

N/A

References : N/A
Last Updated : December 30, 2007

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP