कौसल्या विनवि श्रीरामा नको जाऊ वनवासाते ॥धृ०॥
काननी न मिळे बाळा उष्णोदक तुज स्नानाते ॥
मुक्तहार सांडुनि कैसे रुद्राक्षा धरिसि गळ्याते ॥
चंदनउटि त्यागुनि रामा लाविसी भस्म अंगाते ॥चाल॥
वल्कले कठिन नेसोनी ॥ हा रत्नमुकुट त्यागोनी ॥
शिरि जटाभार अवळोनी ॥ अनवाणी जासि वनाते ॥कौ०॥१॥
पाळिले वचन सवतीचे मी माता तुज नच वाटे ॥
सापत्न खरी मानुनिया कानना जासी नेटे ॥
सुकुमारा जनकजामाता कोमल पदि मोडति काटे ॥चाल॥
म्हणे मंद वाहे समीरा ॥ दे अमृत रामा चंद्रा ॥
दृष्टिचा बांध करि दोरा ॥ औषधी देत सांगाते ॥कौ०॥२॥
लागता तृषा श्रीरामा जल आणुनि गंगे देई ॥
बहु क्षुधित राम जरि भूमी फलभारे सुशोभित होई ॥
तव वंसि जन्म रामाचा चंडांशू तप्त न राही ॥चाल॥
हे वत्स धेनु हंबरते ॥ ही पक्षिण किलबिल करिते ॥
पाडसा हरणि मोकलिते ॥ आलि मूर्च्छा कौसल्येते ॥कौ०॥३॥
जुंपिता वारुसूमंते जन सकलहि फोडित हाका ॥
बंधूसह रथि बैसुनिया रघुनंदन प्रार्थी लोका ॥
गुरुचरण वंदुनी विनवी सांभाळा जननी-जनका ॥चाल॥
शरणागत कृष्णाबाई ॥ वाहते भवजल डोही ॥ श्रीरामा तारू होई ॥
ने सत्वर पैल तिराते ॥कौ०॥४॥