हरि-हरात भेद पूर्वि काय मानुनी ॥
काय धेनु-वत्स यात बिघड घालुनी, बिघ घालुनी ॥
कुरुंगिणी-पाडसासि दवडिले वनी ॥
न कळे काय कर्म असे घडले पातका ॥
कमलनयन भुजगशयन विश्वपालका, विश्व० ॥
म्हणुनि विष मी देत यास रक्षि बालका ॥धृ०॥१॥
पात्रि विप्र जेविता मि त्यासि उठविले ॥
करुनि गुरु-द्रोह वृथा संत निंदिले ॥
काय जननि-तात यांसि यष्टि ताडिले ॥
न कळे अतिथास कधी मारिला बुका ॥कमल०॥२॥
पुत्रवधावयालागि यत्न बहु करी ॥
प्रथम गजेंद्राचे पदी बांधिला हरी ॥
अग्निकुंडि लोटुनिया ढकलि सागरी ॥
रक्षियला बाळ तिथे शेषतल्पका कमल०॥३॥
शोकभरित माय अंकि घेत तान्हया ॥
पाळियले पूर्ण मास उदरि मी जया ॥
आज कालकूट पती देववी तया ॥
पतिवचना मोडु कसे ताटिकांतका ॥कमल०॥४॥
नाभी जननि हालाहल देइ तू मला ॥
त्र्यंबक त्या पिउनि कसा नीलकंठ जाहला ॥
नारायणा स्मरुनि बाळ प्राशि कुतुहला ॥
सकल तनू अमर होइ मृत्यु येइ का ॥कमल०॥५॥
ऐकुनि असुर क्रोधयुक्त होय अंतरी ॥
सांग तुझा नारायण आहे कुठे तरी ॥
बोले बाळ तात जळी काष्ठभीतरी ॥
सर्व भूति भरुनि उरे दशांगुल निका ॥कमल०॥६॥
थर थर थर कापतसे भूमि अंतरी ॥
स्तंभि लाथ मारे असुर प्रगटले हरी ॥
अंकि असुर धरुनि उदर फाडि दोकरी ॥
सुरवरांनी सुमनवृष्टि केलि बालका ॥कमल०॥७॥
होत असुर-अंत बाळ नमित नरहरी ॥
मातेसह हो उनि पुढे प्रार्थना करी ॥
होई शांत रमाकांत कोप नच धरी ॥
हेचि प्रार्थि लीन कृष्णि अंबुबालिका ॥कमल०॥८॥