तुटलेले दुवे - दोघेही शिकलों अनेक वरुषें...

दोघेही शिकलों अनेक वरुषें ऐकत्र वर्गांतुनी
होतों भेटत नित्य अन भटकलों ऐकत्र रात्रींवनीं,
गप्पागोष्टि, पुढील बेत करितां गेले सुटीचे दिन,
सन्ध्याही किति शाद्वलाङगणिं तशा खेळामधे कर्मिल्या !
विद्वन्मान्य अशा अनेक पदव्या दोघांसही लाभल्या,
दैवें सेवक राजमान्य म्हणुनी सर्कार घेऊ तुला;
दोघांची पडतां अचानक अशी ही गाठ गण्डस्थलीं
चित्ता आठवणी जुन्या हलविती त्या गोड काळांतल्या,
गेलों होऊनि लोकदास म्हणुनी मी पायचाली फिरें,
तू साहेब, बगींत सन्निध तुझ्या राणी तुझी सुन्दर !
ती कोणीहि असो, तुला न पटते माझी गमे ओळख,
माझी द्दष्टि फिरे तुझ्याच भवती तू तों तिला टाळिशी,
जा जा ! जाल तुम्ही बसूनि चढुनी त्या स्वीय गिर्याश्रमीं,
पायांनी अपुल्या चढूनि वरती गाठीन शैलाग्र मी.

२ मे १९२३