तुटलेले दुवे - मार्गीं तू दिसतां अचानकपण...

मार्गीं तू दिसतां अचानकपणें अस्वस्थ झालों मनीं,
किञ्चित श्रान्त अशा मुखावर तुझ्या आनन्द होता नवा,
होतों कांपत मी फिटूनि मनिंची गेली जरी वानवा,
होतों सस्मित मी असूनि हृदयीं ती चोरटी टोचणी.
मीं तूतें पुशिलें त्यजूनि सलगी सभ्य गृहस्थापरी,
“ही सारी प्रभुची कृपा ! बरं असे ना ?” बोलुनी ऊङग्रजी;
तू साभार लगेच ऊत्तर दिलें “झाली दुरी काळजी” -
काही शब्द न ये पुढे, जणु पडे ओझेंच दोघांवरी,
होतां प्रीति निषिद्ध मी निरविली तीतें जगच्चालका,
आशेच्या तुकडयांसवें निखनिली तीतें जिवाभीतरी;
गेलों बोलूनि, “गोड तोण्ड करण्या द्या द्या मिठाऊ तरी ?” -
आलें ऊत्तर, “या घरीं, असति ते" - ते ? होय, तो मत्सखा !
“मी येतों ” वदलों. “पुन्हा कधितरी - मानूं नका वाकुडें ”-
माझे मित्र असूनि ते ऊभयता - मी ऐकला यापुढे !

५ ऑगस्ट १९२१