तुटलेले दुवे - कोणाच्याहि पुढे कधी न नमल...

कोणाच्याहि पुढे कधी न नमलें गर्विष्ठ माझें शिर,
केलें मीं न खुलें कुणासहि कधी दुर्भेद्य हृन्मन्दिर.
माझ्या आन्तर जीवनास न शके काढूं कुणी बाहिर.
स्वातन्त्र्यप्रिय आत्मनिष्ठच सदा मी अद्रिवत स्तुस्थिर.
तेजस्वी पड्तां कटाक्ष तव मी झालों मनीं कम्पित,
वाटे थेट जिव्हार विन्धुनि तुवां केलें मला अङिकत.
तू गेलीस जवें, सवेंच हृदय़ीं प्रक्षुब्ध हो सञ्चित,
गेला ऊर फुटून, पूर सुटला, हो लोक आनन्दित.
तो आनन्द मला कुठे ? न परते गेलीच ती देवता.
लोकांचेंच करीत सान्त्वन परीतो ओघ वाहे अता.
माझें मी बनलों प्रचण्ड थडगें जाणूनिया नेणता,
झालों ऊन्च जगीं कशास जर मी राहायचा ऐकटा,
तें सायुज्य कधी घडेल पुसतों साहूनि ही दुर्दशा,
तों ये ऊत्तर मर्मभेदि वरुनी - हेटाळणीचा हशा !

६ जून १९२२