तुटलेले दुवे - दारीं येऊनि ती म्हणे, “मज...

दारीं येऊनि ती म्हणे, “मज करा झाल्या चुकीची क्षमा;”
दारीं धावुनि मी म्हणें, “चल सखे, ये, आंत ये या गृहीं !
चित्तद्रावक आणखी फिकट हा अद्यापि कां चन्द्रमा ?
गेला राहु पळूनि घेऊनि सवें ती सौख्यहारी दुही.”
स्फुन्दस्फुन्दुनि ती रडे, तिज रडें तें आवरेना मुळीं.
येऊनी जवळी म्हणूनि मग मी गेलों तिच्या सन्निध;
पोटाशी धरिलें तिला म्हणत कीं, “ही काय शङका खुळी ?”
मागे सारुनि केस मीं वठविली लाली मुखीं चुम्बित.
आला धीर हळू हळू, मजवरी पुष्पाङग टाकूनिया
झाली ती स्थिर, भेटले क्षणभरी डोळ्यांस डोळे तशी
“जाऊं द्या मजला ऐथूनि” भिऊनी ऊन्द्रारली मत्प्रिया,
“जातें मी अपुली -” परन्तु सुटते वेङगेंतुनी ती कशी ?
लागे चाहुल, तों तशीच ऊठली तोडूनिया वेङग ती -
अन मी जागृत होऊनी वर बघें तों माड ते पेङगती.

१९ सप्टेम्बर १९१४