तुटलेले दुवे - हौशीने फिरतां प्रदोषसमयीं...

हौशीने फिरतां प्रदोषसमयीं वाडींत तू ऐकटी
केशारूढ तुझा गुलाब पडतां मागे पथीं खालती
देतां मूर्ति मदीय तें ऊचलुनी हातीं तुझ्या सादर
गे तूझी भुवऊ चढूनि न पडो आठी कपाळावर;
रात्रीं झोप न ये म्हणूनि बसतां ज्योत्स्नेंत सौधावरी
स्नप्नें जागृतिचीं पुढील तरतां नेत्रांपुढे धावरीं
ज्योत्स्नागीति विषण्ण ऊकुनि “अता पीडा कशी टाळुं ही !”
दारें आपुटनी चिडूनिच तुवां जावें न अन्तर्गृहीं;
सोनेरी पसरे ऊषास्मित, करीं ताजें ‘मनोरञ्जन’,
द्दष्टीला पडतां अनाम कविता ही ‘प्रेम का काञ्चन ?’
शङका येऊनि वाचुनी बघुनि ती रूक्ष स्वरें त्रासिक
‘जळळं तें !’ म्हणुनी झुगारुनि दुरी द्यावें न तें मासिक ;-
यसाठी, (न कळे तुला किति तुझ्या प्रीतीस मी अर्हित),
प्रेमाने मम मूर्तिगीतिकविता होतील अन्तर्हित.

२ जून १९२७