तुटलेले दुवे - मी पाहूनि विभूति दोन नमलो...

मी पाहूनि विभूति दोन नमलों त्यांच्यापुढे तत्क्षणीं -
येती थोर अजूनिही सुत असे या हिन्द भूच्या कुशीं !
दोघेही गुरु - शुक्र, मित्रच म्हणा, दोघे विचाराग्रणी,
तो त्यागी कृश ऐक आणि दुसरा हा राजयोगी ऋषी,
दाढीदार सतेज शान्त वदनीं गाम्भीर्य हें प्रेमळ,
अङगीं नाजुक सैल रेशमि झगा, टोपी शिरीं मख्मली,
त्याची क्षीण तपाळ मूर्ति, किति तहदहास्यीं महन्मङगल !
नेसे तो निजहातकातिवसुती कौपीन जाडी भली.
हा गीताञ्जलिने दिगन्त पसरी हिन्दीमनोवैभव.
स्वच्छी पश्चिमपूर्वयोग, निवडूं पाहे खरी संस्कृती,
तो सत्याग्रहशूर वीर पडला बन्दींत सत्यास्तव.
अघ्यापी नव राज्यनीति, पटवी स्वाङगें करूनी कृती.
हा ठाकूर रवीन्द्रनाथ मिरवे साहित्यसम्राट, पण
गान्धी मोहनदास पाहि वळवूं दारिद्रयनारायण.

२२ सप्टेम्बर १९२२