तुटलेले दुवे - वाटेना कविता लिहीत असतां ...

वाटेना कविता लिहीत असतां काहीच, ती सम्पतां
जीवाला हलकें गमे, सुख नवें लाभे पुवर्वाचनीं,
कच्चें मुद्रित शोधण्यांत सहजीं थोडे न होती श्रम.
हातीं पुस्तक बान्धलें बघुनि हें झालें गमे सार्थक.
हें हातीं धरिशील काय पण तू ? तेव्हा तुझ्या हृत्सरीं
आवेगें अठतील काय लहरी ? वाटे मला काळजी,
“हा माझा कवि, काय मोहक लिही !” देशील शेरा असा
का “भाषा अगदी असंस्कृत किती ! काही चमत्कार न !”
चित्रग्रन्थ जयांत मी निजमन:सृष्टी असे चित्रिली.
लोकांच्या हृदयीं बसेल ठ्सुनी आशा अशी वाटते.
ओवाळूनि तुझ्यावरूनि पण हा दीपाप्रमाणे दिला
मी सोडून बुडो तरो डुलत वा हा लोकगङगेवर.
काव्यीं सुन्दरता रुचे तुज, न कां काव्याहुनी जीवन !
तें होऊल विशेष हृद्य असतां सौन्दर्यभोजी मन,

१८ ऑगस्ट १९२६