४७१ .
ठकाराचे ठाण करी चापबाण । माझे ब्रह्मज्ञान ऐसे आहे ॥१॥
रामरुपी देहो जाला निःसंदेहो । माझे मनी राहो सर्वकाळ ॥२॥
मुखी रामनाम चित्ती घनश्याम । होतसे विश्राम आठवीतां ॥३॥
रामदास म्हणे रामरुपावरी । भावे मुक्ति चारी ओंवाळीन ॥४॥
४७२ .
कल्पनेचा प्रांत तो माझा एकांत । तेथे मी निवांत बैसईन ॥१॥
बैसईन सुखरुप क्षणएक । पाहीन विवेक राघवाचा ॥२॥
राघवाचा पार अनंत अपार । नाही पारावार स्वरुपासी ॥३॥
स्वरुप रामाचे अत्यंत कोमळ । जेथे नाही मळ माईकांचा ॥४॥
माईकांचा मळ जाय तत्क्षणी । रामदरुशणी रामदास ॥५॥
४७३ .
देवभक्तां भेटि जाली । सृष्टी आनंदे कोंदली ॥१॥
आजी आनंद आनंद पाहता राम परमानंद ॥२॥
रामीरामदास म्हणे । अनुभवाचिये खूणे ॥३॥
४७४ .
जेथे जावे तेथे राम समागमी । आतां कासया मी खंती करुं ॥१॥
खंती करुं ज्याची तो समागमेंचि । पाहतां सुखाची घडी होय ॥२॥
होय देव खरा भूमंडळवासी । जातां दिगंतासी सारिखाचि ॥३॥
सारिखाचि जनी वनी वनांतरी । तो गिरिकंदरी सारिखाचि ॥४॥
सारिखाचि कडाकपाटी पाहातां । राम आठवितां दास म्हणे ॥५॥
४७५ .
रामेंविण देश तो जाण विदेश । विदेशाचा देश रान करी ॥१॥
राम भेटे ज्यासी तो नव्हे विदेशी । सर्व देश त्यासी आपुलेंचि ॥२॥
आपुलेचि देश या रामाकरितां । होय सार्थकता जेथे तेथे ॥३॥
जेथे तेथे राम देखतां विश्राम । संसारीचा श्रम आठवेना ॥४॥
आठवेना तेथे आठव विसर । दास निरंतर जैसा तैसा ॥५॥
४७६ .
संतोषोनी देवराव । भक्तां देतसे गौरव ॥१॥
आता कल्याण कल्याण । भक्तां अभयकर पूर्ण ॥२॥
सद्वासना आणि कामना । उपासना भक्तजनां ॥३॥
वंश क्षेम सदा । पूर्ण आयुष्य संपदा ॥४॥
माझा वियोग नाही त्यासी । ऐक्य जाले ते दासासी ॥५॥
४७७ .
देशकाळ वर्तमान । हा तो अवघाचि अनुमान ॥१॥
भक्ति करावी देवाची । घडी जाते सोनियाची ॥२॥
काळ वेळचि पाहतो । सदा सन्निध राहतो ॥३॥
रामीरामदास म्हणे । देह आहे जाइजणे ॥४॥
४७८ .
पुढे होणार कळेना । समाधान आकळेना ॥१॥
मना सावधान व्हावे । भजन देवाचे करावे ॥२॥
ऋणानुबंधाचे कारण । कोठे येईल मरण ॥३॥
रामीरामदास म्हणे । भजने अमरचि होणे ॥४॥
४७९ .
चटक चेटकी दटावा । लाटुनियां वाटा लावा ॥१॥
भरण भक्ति करा वीतरागा । लालुच विषयांची त्यागा ॥२॥
मायिक तो रस विरस होतो । क्षणिक होऊनियां जातो ॥३॥
दास म्हणे जन पावन व्हावे । तेंचि निरुपण गावे ॥४॥
४८० .
लोभाचे बराडी कामी घाली उडी । पायांची वेंगडी वळतसे ॥१॥
सदा भक्तिविण जाले उपोषण । झड घाली अन्न खावयासी ॥२॥
मायाजाळ आगी सुटली अंतरी । परघरी चोरी करीतसे ॥३॥
आंग हे चोरितां आंगची सुजले । नाही झिजवीले रामालागी ॥४॥
रामदास म्हणे प्राणी भक्तिउणे । तयालागी सुणे आतळेना ॥५॥