३५१ .
कां हो रामराये दुरी धरियेले । कठिण कैसे केले चित्त तूझे ॥१॥
देऊनि आलिंगन प्रीतिपडीभरे । कैं मुख पीतांबर पुसशील ॥२॥
घेऊनी कडिये धरुनी हनुवटी । कैं गुजगोष्टी सांगशील ॥३॥
रामदास म्हणे केव्हां संबोखिसी । प्रेमपान्हा देसी जननीये ॥४॥
३५२ .
’ संभवामि युगे युगे ’ हे वचन । येणे समाधान होत नाही ॥१॥
होत नाही देवा श्लाघ्य येणे जिणे । कर्म हे भोगणे दीनाऐसे ॥२॥
दीनाऐसे कदाकाळी हे न व्हावे । समर्थचि व्हावे मुख्य पद ॥३॥
मुख्य पद दृढ धरोनियां देवे । निश्चळचि व्हावे दास म्हणे ॥४॥
३५३ .
आम्हां पतितांचा सांडि केली जरी । आमुचा कैवारी कोण आहे ॥१॥
आम्ही भरंवसा कोणाचा धरावा । सांगावे केशवा दयानिधे ॥२॥
तुजविण आम्हां नाही त्रिभुवनी । धांवे चक्रपाणी दीनबंधो ॥३॥
पतितपावन ब्रीद हे बांधिले । तारावे वहिले दासालागी ॥४॥
३५४ .
जीवनावेगळी गृध्र तो मासोळी । चंचूहूनि गाळी जळत वन्ही ॥१॥
नसतां लौकिकी नामाऐसी क्रिया । मग हांसावया काय उणे ॥२॥
मेहुणा मंगळ हांसईल तुज । म्हणोनियां लाज मज वाटे ॥३॥
रामदास म्हणे नाम जड जाले । ऐसे काय केले देवराया ॥४॥
३५६ .
ब्रीद आपुले राखावे । आम्हां भक्तां सांभाळावे ॥ध्रु०॥
बहुत नाही वाडाचार । आतां एकचि निर्धार ॥१॥
येथे कांही नाही व्यस्त । आतां बोलणे नेमस्त ॥२॥
रामदास म्हणे एक । आतां न धरा हो नेमक ॥३॥
३५७ .
नेणो भक्त नेणो भाव । आम्ही नेणो दुजा देव ॥ध्रु०॥
राघवाचे शरणांगत । जालो रामनामांकित ॥१॥
मुखी रामनामावळी । काळ घालूं पायांतळी ॥२॥
रामदासी रामनाम । बाधूं नेणे काळ काम ॥३॥
३५८ .
समर्थाचे उणे सेवका मरण । तेणे गुणे शीण होत असे ॥१॥
संसारीचे दुःख सांडुनियां आता । मज तुझी चिंता वाटतसे ॥२॥
पतितपावन नाम कैसे राहे । कासावीस होये जीव माझा ॥३॥
रामदास म्हणे भलते करावे । आधी उद्धरावे सेवकासी ॥४॥
३५९ .
माझे सर्व जावो नाम तुझे राहो । हाचि माझा भावो अंतरीचा ॥१॥
पतीतपावन नाम हे जाईल । मग कोण राहील तुजपाशी ॥२॥
यालागी राघवे भक्तां उद्धरावे । आपुले राखावे ब्रीद देवा ॥३॥
रामदास म्हणे देवा तुझी आण । ब्रीदासाठी प्राण देईजेतो ॥४॥
३६० .
ऐसा कोण आहे मुकियाचा जाण । कळे वोळखण न सांगतां ॥१॥
न सांगतां जाणे अंतरीचा हेत । पुरवी आरत सर्व कांही ॥२॥
सर्व कांही जाणे चतुरांचा राणा । धन्य नारायणा लीला तुझी ॥३॥
तुझी लीला जाणे ऐसा कोण आहे । विरंचि तो राहे चाकाटला ॥४॥
चाकाटला मनु देवासी पहातां । दास म्हणे आतां हद्द जाली ॥५॥