२६१ .
वैद्य भेटला सुखदाता । रोगपालट जाला आतां ॥१॥
रस ओतीला कानांत । येउनि झोंबला नयनांत ॥२॥
रस भरला सांदोसांदी । देही पालट जाली बुद्धि ॥३॥
दिव्य देही ओतिला रस । गुरु न्याहाळी रामदास ॥४॥
२६२ .
आमुचा तो देव एक गुरुराव । द्वैताचा तो ठाव नाही जेथे ॥१॥
गुरुने व्यापिले स्थिर आणि चर । पहा निर्विकार कोंदलासे ॥२॥
रामीरामदास उभा तये ठायी । माझी रामाबाई निराकार ॥३॥
२६३ .
श्रीगुरुकृपाज्योती । नयनी प्रकाशली अवचिती ॥१॥
तेथे कापूस नाही वाती । तेलाविण राहिली ज्योती ॥२॥
नाही समई दिवेलावणे । अग्नीवीण दीप जाण ॥३॥
रामीरामदास म्हणे । अनुभवाची हे खूण ॥४॥
२६४ .
आतां ज्याचेनी दर्शने । आपणची देव होणे ॥१॥
ऐसा सद्गुरु समर्थ राव । वोळगा देवाचाही देव ॥२॥
तीन्ही देव जो विख्यात । तेही सद्गुरुचे निजभक्त ॥३॥
रामदास म्हणे शरण । जा रे चुकविला जन्ममरण ॥४॥
२६५ .
त्रिभुवनासी क्षयरोग । एक सद्गुरु आरोग्य ॥१॥
जे जे तया शरण गेले । ते ते आरोग्य होउनि ठेले ॥२॥
शरण रामीरामदास । क्षयातीत केले त्यास ॥३॥
२६६ .
देखतां सद्गुरुचे हाते ॥ देखिले तीन्ही लोकांपरते ॥१॥
ऐसा दृढ भाव धरी ॥ तरी समाधि लाहासि पुरी ॥२॥
करितां सद्गुरुसी वंदन ॥ सुख समाधिसुखाहून ॥३॥
सद्गुरुचरणतीर्थे जाणा ॥ तीर्थे न पावती पवित्रपणा ॥४॥
भलतैसे गुरुवचन ॥ परी ते वरिष्ठ वेदांहून ॥५॥
रामीरामदास म्हणे ॥ सकळ सेवा येणेगुणे ॥६॥
२६७ .
ब्रह्मांडचि तीर्थ जाले ॥ जयाचेनि एका बोले ॥१॥
सद्गुरुचे पायवणी ॥ सकळ तीर्था मुकुटमणी ॥२॥
रामीरामदास म्हणे ॥ महिमा धाता तोही नेणे ॥३॥
२६८ .
एक हे अनेक अनेक जे एक । अनुभवी देख स्वानुभव ॥१॥
कोठुनियां जाले कैसे आकारले । वेदी वर्णियले ज्ञानकांडी ॥२॥
ते गुज सद्गुरु -कृपे कळो आले । दास म्हणे जाले ब्रह्मरुप ॥३॥
२६९ .
मनोभावे नमन स्वामी सद्गुरुसी । जेणे निजसुखासी दाखविले ॥१॥
दाखविले सुख सुखरुप केले । हरुनियां नेले जीवपण ॥२॥
जीवपणा नाश जाला एकसरां । सद्गुरु सोयरा भेटतांचि ॥३॥
भेटतांचि जाले ते बोलतां नये बोले । बोलणे खुंटले वैखरीचे ॥४॥
वैखरीने कोवे वर्णू सद्गुरुसी । न कळे वेदांसी पार ज्याचा ॥५॥
ज्याचा पार नेणे सहस्त्रवदन । शिव रज -चरण माथां वंदी ॥६॥
वंदिती जयासी संत सनकादिक । मुक्तीचा दायक म्हणोनियां ॥७॥
म्हणोनियां भावे अनन्यशरण । कायावाचामने दास म्हणे ॥८॥