प्रेमदेवता - मी रमल्यें बाई प्रेमदेवते...
बालकवी ऊर्फ त्र्यंबक बापूजी ठोंबरे (इ.स. १८९०-इ.स. १९१८) यांचा मराठीतील सर्वश्रेष्ठ निसर्गकवी म्हणून यथार्थ गौरव केला जातो.
मी रमल्यें बाई प्रेमदेवतेपायीं;
बघ उणें कशाचें जगांत मजला नाहीं.
बसविलें जगाचा पाट देऊनी तीतें;
मज दिशांत सार्या प्रेमदेवता दिसते.
या वनमाला, हे दिवे नभांतिला - तारे,
हे अलंकार बघ त्या देवीचे सारे.
मधु मृदुल वाहती वारे - तिजवरी
सुरकिन्नर गाती तीतें - कितितरी
विश्वांत कोंदलें भरलें उरलें आहे;
हा मोहसुधेचा पाठ त्यांतुनी वाहे.
जग वाटिकेंतली धर्मस्वर्गसुमें ही
गुंफोनि माळ ती देवतेस या वाहीं
मग किती चढविलीं कथूं इच्यावर लेणीं.
हा समानतेचा तिलक लाविला भालीं.
नीतीचीं मंगलसूत्रें हिज वाहीलीं.
नेसविली स्वानंदाची - पैठणी
शांतिची रम्य कांचोळी - देऊनी
पूजिली, अर्चिली, बाळगिली हृदयांत;
मी प्रेमदेवता माझी निर्मळ शांत
N/A
References : N/A
Last Updated : November 11, 2016
TOP