कवीचें अंतरंग - सख्या वाचका गीत कवीचें ऐक...

सख्या वाचका गीत कवीचें ऐकुनिया निज कानीं
न वदे, कळलें महाकवीचें अंत:करण निदानीं.
ह्नन्मंजूषीं भाव गुप्त जे भरले, जनसम्मदीं
कथील का कधिं उच्चरवानें कवि हृदयाचा दर्दी ?
जा, जाउनिया अब्धिकिनारींएक सुक्तिका घेईं,
रंग मनोहर दीप्तिही अनुपम याविण अन्य न कांहीं.
अगाधगहनें सागरलहरी झांकुनि ठेवति काहीं;
गूढतळींचीं त्याविषयीं ती शब्दहि बोलत नाहीं
[त्या शुक्तीपरि हींहि गायनें विचारलहरीवरतीं
हृदंतरांतुन महाकवीच्या उसळुनि वरतीं येती.
घे हातीं, कर कौतुक यांचें परि चित्तीं (नच) आणी
या गीतांनीं कळलें कविचें अंत:करण निदानीं]