तेजोवीणेची रागदारी - निजला होता क्षीरसागरीं पर...

निजला होता क्षीरसागरीं परेश विश्वंभर;
निजलें होतें विश्व धुंदिनें, धुंद दिसे अंबर,
जागी होती दिव्य देवता एक मात्र त्या क्षणीं;
छेडुं लागली रागदारि मग तेजोवीणेंतुनि,
सकंप रव तो ब्रम्हकपाटीं मंद घुमूं लागला;
हळूं ह्ळूं ये नवी चेतना दिव्य विश्वमंडला.
निशेंत विरला तम:प्रसर, ती लीन रवीच्या करीं,
रविकर होती लीन अंबरीं, अंबर परमेश्वरीं.
परेश तोही लीन जाहला या गाण्याभीतरीं;
तो गाण्याचा सूर सांठला वसुधेच्या अंतरीं,
आला, आला, आला गडि हो जगासंगतीं कवि;
आला, आला देव, तयाही आदिशक्ति जागवी.
करुं चला जयघोष तियेचा पहिला मानच तिला,
उदो उदो सौंदर्यदेवते, विश्वगोल बोलला.