प्राकृत म्हणती बाबासाहेब बाजिराव पेशव्या ।
असो परिशुभ कर्मजि लेशव्या ॥ध्रु०॥
दाता शूर गुणज्ञ दयार्णव सत्यशील त्यापरी ।
नृपोत्तम कैचा पृथ्वीवरी ।
सदैव धर्मसंमृध्दि प्रतियुगी जो खलजन संहरी ।
तोचि हा जाणा हर कीं हरी ।
अनुवंशामध्ये अवतरला परी तेज अमानुश धरी ।
पहा हो ऐका याची परी ॥
रम्य वसलि या राजऋषीची पुण्यवान ही पुरी ।
करी ती स्वर्गश्रीची सरी ।
येथे नाना भोग भोगितो जसा जनक मंदिरी ।
आपुल्या अलिप्त अभ्यंतरी ।
खंड दंड कधि घात पात जो युध्द विरुध्द न करी ।
वेगळे राहुनि दुरचे दुरी ।
देति पाद आसमुध (द्र) ज्याचे सेवक रिपुच्या शिरीं ।
जयाचे तेज सागरोदरी ।
ज्याची सत्ता धरुनि वागती लोक कलकत्तापरी ॥
फ़िरंगी कर ताडुन घे उरीं ।
आपण कोठे न हालता हे यश मनुजाचे करीं ।
कसें हो धुंडत येतें घरीं ।
यासाठी ही तनु रायाची भगवंदश भूवरीं ।
विदारुनि शोध करा अंतरीं ।
हा प्रजापालनीं दाशरथी नृप म्हणा ।
परि तोहि अयोध्या सोडुनि गेला रणा ।
निजकरे साधिलें यश मारुनि रावणा ।
हा पदींच राहुनि अरिचा मढ करि उणा ।
प्रभु मनुज नव्हे हो अवतारामध्यें गणा ।
याहुनि पुढती कविराय याच्या वर्णुनि कीर्ति नव्या ।
तोषविल नृप मुकुटांच्या रव्या ॥१॥ध्रु॥
दाता भगवदभक्त शूर हा गुणत्रये शोभला ।
धुंडिता यास मिळेना तुला ॥
मग म्या भारत पुरुष तिघे त्यामाजिं भीष्म योजिला ।
परंतु न याचे उपमे दिला ।
शूर भागवत खरा न दाता म्हणवुन म्यां वर्जिला ।
दुजा मग कर्ण मनी आणला ।
तो तरि दाता रणपंडित परी भक्तिगुणे वाळिला ।
असा तो कर्णहि परि टाकिला ।
तिसरा याच्या उपमेकरितां धर्मराज पाहिला ।
गुणद्वययुत परि वीर्ये ढिला ।
तिही गुणाने तिघे गुणे हा त्रिगुणात्मक येकला ।
मिळेना याची उपमा भला ॥
कामधेनु चिंतामणि कल्पद्रुम गण देतो फ़ला ।
खरा परि जरि आधी याचिला ।
दीनबंधु हा बाबासाहेब दैवाने वोळला ।
पाहिजे मग दया संपत्तीला ।
अचाट देणे याचे थोडे म्हणता बहु लाभला ।
जसा श्रीसांबचि उपमन्युला ।
तेज पहातां दादासाहेब याणें आराधिला ।
रविच हा तदुदरिं जन्मा अला ।
हा जगद्वंद्य आनंदवल्लीचा तुरा ।
कोणता शुभेच्छु न म्हणेल मस्तकिं धरा ।
या अवतंसाने शोभविली हे धरा ।
युक्तिने रक्षुनि जन रिपु केले चुरा ।
या सुदैवशाली नृप मसलतीचा पुरा ।
गेले यासी विशम करुनि जे त्यासी देतो शिव्या ।
तयांच्या स्त्रिया फ़िरतील नागव्या ॥२॥