शेषाचलकृतनिवासा हा नत भवास गोष्पद करी ।
न संकट व्यंकटरमणावरी ॥ध्रु०॥
तीन कोस हा पर्वत उंची, लांबी तीस योजने ।
तयावरि नांदे भगवज्जने ॥
शारदीय नवरात्र रथोत्सव नानाविध अर्चना ।
लोभवी विविध जनांच्या मना ॥
श्रीनिवासपदभजन वासवपदही उणे ।
पहाहो भक्तिरसाच्या गुणें ॥
हातीराम बैरागी याचें तप वर्णावे कुणें ।
पहा हो ब्रह्मचि बालकपणें ॥
हा व्यंकटपति त्या गिरिवरि अति शोभला ।
या पादपंकजीं अनंत जन लोभला ।
श्रीरामानुज या देवबळें लाधला ।
याहुन जागृत दुसरें दैवत नाहीं पृथ्वीवरी ।
एक हा निजजन दुरिता हरी ॥१॥
श्रीमत्पुलव्येंकाभिषेक तो निर्मल जलसंगती ।
जवादी मृगपद केशर किती ॥
गिरीवरि हरिकृतमज्जन सुगंध मित धावती ।
खरा हा त्रिभुवनी लक्ष्मीपती ॥
चिंच तिखट नैवेद्य तेलकट परि सुर झड घालती ।
सुधेचे रस त्यापुढे लाजती ।
तीर्थ श्रीपद रेणु मनोहर तिलक जयाचे रती
नित्य ते नर सुकृति लाहती ।
लखलखाट मंडप सुवर्णदीपावळी ।
कर्पूर उजळतो असा न जगतीतळीं ।
तो ध्वजारोहणा नंदन कनकाचळीं ।
पुष्करणीचें स्नान करुनिया सेवामंडप दुरी ।
पहावा शिरोनी भुवनांतरी ॥२॥
तेज पहा या धरुनि हिमालय दुर्गम देशांतुनी ।
येतसे अनंत जन धावुनी ॥
सुभक्त वत्सल देऊळगांवी राजाच्या राहुनी ।
घेतसे पूजा बहु मानुनी ॥
कांहीं काणगी नको कराया कानगिला घेउनी ।
पावती देतो प्रभु लेहुनी ॥
पृथ्विपतीचा वल्लभ ऐसा पुत्र देतसे गुणी ।
इथें हा नवसाला पावुनी ॥
अनंतशयनी भक्ति धरिल जन जसा ।
हा सकल मनोरथ त्यास पावतो तसा ।
भक्तासी उध्दरी हा तरि याचा ठसा ।
भक्ति-मुक्ति सुख शक्ति संपदा याच्या पायीं खरी ।
धरु नये कविरायाला दुरी ॥३॥