मूल तुझा अति अनिवार यशोदे ॥ध्रु०॥
चावट निशिदिनीं घरघर फ़िरतो ॥
रात्र न म्हणे दिवा मुलगिस धरतो ॥
गोरस जळो परिं भलतेच करितो ॥
आम्ही पर युवती हा कुच कसे चुरतो ।
नग्न जळीं उभ्या वसनचि हरितो ॥
अधिंच अहिर - जात उणीगे ॥
त्यात तुझा बाळ गुणी गे ॥
यासम नसे शिरजोर कुणी गे ॥
हा झाला नगरांत धनी गे ॥
गोष्ट घडो सहसा न उणी गे ॥
खेळकरी सदनीं न वसोदे ॥ मूल तुझा ॥१॥
म्हणशील चिमणा गे बाळ आपुला ॥
चैन पडों नदे घडिभर वपुला ॥
मातविलें तुवा या कंस-रिपुला ॥
रजत न म्हणो याला हा बाई शिंपुला ॥
काय वदों याच्या खोडी हा चेवला ॥
रीत तुझ्या नगरांत अशी गे ॥
राहिल ती राहणार कशी गे ॥
बोलेल हा बहु गोड तुशीं गे ॥
धन्य तुझी सकळात कुशी गे ॥
ज्यांत असा निपजे बनशी गे ॥
गोड तुझें तुजलागिं दिसोंदे ॥ मूल तुझा ॥२॥
गोकुळ नगरी हा सारिच विटवी ॥
सांडुनि दहिदुध खाऊनि लुटवी ॥
कुंजवनीं आल्या गरतिस फ़टवी ॥
निजल्या मुलिला चिमटुन उठवी ॥
यास न शिशुपणी लागली सटवी ॥
यांत कशी पड्णार पुरी गे ॥
सोशिल हे झट कां दुसरी गे ॥
काय अशी नित्य धुम बरी गे ॥
धीट मला म्हणतो नवरी गे ॥
आम्ही लटक्या बाई तूंच खरी गे ॥
सांग तुशीं कविराय रुसो दे ॥ मूल तुझा ॥३॥