कृष्ण जन्म आनंद वाटतो गोकुळ अज हे पुणे ॥
श्रीमंताचे मंदिर काही वसुदेवाहुनि उणे ॥ध्रु०॥
अदभुत कविचा वार पहा हो कृतमंदिर चातुरी ॥
काय कल्पना अचाट शोभा बाहेर तसि भीतरी ॥१॥
जिकडे तिकडे रंग कटाडी खिडक्या जाळ्यावरी ॥
ज्याणे जेथे बसुनि पहावे तेथे सुख अंतरी ॥२॥
ठांई ठांई हवुद जलाचे अमृतरसाचे परी ॥
स्नाने करिती संध्या जपतप किति विप्रांच्या हरी ॥३॥
जेथे नरनारायण पूज्या सांबासह आदरी ।
प्रभुच्या हस्ते विप्रभोजने भोजन ऐका तरी ॥४॥
साग्र गर्दळी-दळे तयावरि षडरस साखर पुरी ॥
भात केसरी भक्षुनि वाद्यें सेवे वरपिती खिरी ॥५॥
पकू दळाचे विडे सुवसने ज्या त्यावरि भर्जरी ॥
हार गळ्यामध्यें तुरे लटकती ज्याच्या त्याच्या शिरी ॥६॥
गीत कला नर्तने दिवानिशी सदैव रस माधुरी ॥
राजसु जाहाला येक वेळ हा नित्योसव मंदिरी ॥७॥
ज्या ज्या रुतुचे जसे यथोचित विलास नाना परि ॥
भागवतांचे थवे नवे किति कीर्तनरस या घरी ॥८॥
तळी धरुनिया शिरो मंदिरा पर्यंकहि येकसरी ॥
पडदे फ़ुल रेशमी बिछोने जरबाबी झालरी ॥९॥
कविने मंदिर कमळ म्हणावे जर ही सरसी पुरी ॥
पंकज मंदिर खरे न कमला गती कमलोदरी ॥१०॥
या सदनामध्यें निरंतर श्री दिवाराती साजिरी ।
संध्ये पासुनि निशांत शोभा दीप तिमिर संहरी ॥११॥
फ़ाणस कंदिल पोत दुशाखा हिलाल समया तरी ॥
समया अगणित मेणबत्तिचा प्रकाश अंत:पुरी ॥१२॥
सायंकाळी सुनास लक्ष्मी समा फ़िरती सुंदरी ॥
दांत मंचकी किती कितिक त्या डोले वरि नागरी ॥१३॥
ज्यांच्या दामल मुक्ता सत्कुच कंदुक शोभति उरी ॥
आनंदे क्रीडती नारि निति न कळत या किन्नरी ॥१४॥
सुभोवत्या अप्सरा पहा हो चिन्ह भासते कसे ॥
सूक्ष्म दृष्टीने पाहिल त्याला सत्यचि सर्वहि दिसे ॥१५॥
यास्तव या घरि कृष्णजन्म हे सत्यचि लटिके नसे ॥
टाळविणे किती रबाब भेरी वाद्ये वाजति रसे ॥१६॥
दानधर्म आनंद पहा हो किति निशिदिनि होतसे ॥
जेथे नर नारायण वसले स्वये भक्तिच्या गुणे ॥
ते मंदिर कविराय वर्णितो नको म्हणावे कुणे ॥१७॥