दाट साधुचा हाट भागवत पाठ रुचिर फ़ारशी ।
अशी हे अदभूत जगीं बारशी ।
संत शांत गुणवंत पहा भगवंत नांदतो हरी ।
मिराशी जागा याची खरी ।
खुंटविली वैकुंठपेठ ही कंठितसे भूवरी ।
बारशी वेतन याची खरी ।
चार दिवस बाजार तेथीचा वार करुनि लौकरी ।
आला हो बाइल पाठीवरी ।
मला वाटतें थेट हा आला पळुनिया घरीं ।
वोढितील तेथें देणेकरी ।
हा जरा बाजरा घेऊनि आला घरीं ।
नाहीं सुपटोपली वैकुंठीं तागडी ।
श्री लपउनि मागें पांघरतो घोंगडी ।
जनु वसन-मिळेना कुसुमाची आंगडी ॥
दगाबाज हा बगा देतसे दगा मिसळ सारशी ।
आम्हाला पाहुनि बिनवारशी ॥१॥
तिथें बुडविले इथें आला तरी जिथें तिथें हा तसा ।
पहा हो खटला केला कसा ।
शर्वादिक दुर्वास गर्विला गर्वी देउनि पिसा ।
अंबऋषीस दिला भरंवसा ।
तीर्थपारणार्थ मिसे हो व्यर्थ गांजी राजसा ।
मुनेचे पोटीं सुदर्शन ठसा ॥
शाप देऊनी ताप सोसिले आपण गर्भि वसा ।
दहादा काय चांगले वसा ।
हे क्षेत्र बारशी त्या दिवसापासुनी ।
काय केले हो याणे पंकनाम नासुनी ।
जें मना येईल तें प्रभु करितो हासुनी ।
इथें काय चालतें उदंड मुख वासुनी ।
राय सुराचा काय न करी हा पाय मात्र सारसी ।
आम्हा भ्रमरासी गम्य फ़ारसी ॥२॥
तिथें बुडविले इथें आला तरी ।
बसवलिंग हा जंगम याणें संगमसुखिं लाविला ।
तयाचा सेवक हा म्हणविला ।
भक्तियोग सुविरक्त जगाला मुक्तिमार्ग दाविला ।
उत्तरेश्वरी मठ बांधुनि दिधला ।
गुरुवर्या ज्या मर्यादेनें निर्याणीं स्थापिला ।
मठावरी पुत्र योग्य जाहला ।
नाम जया जयराम सुखाचें धाम रसिक साधुला ।
करुनि हा भगवंतीं ठेविला ।
या पुरुषवरानें अमरसभा जिंकिली ।
जें धर्मतत्त्व तें यांस गवसली किली ।
किती कूप वापिका देवालयें झांकिली ।
पर उपकाराची सीमा करुनि टाकिली ।
अविरत पदनत कविरायाच्या न विसरावा रसीं ।
म्हणुनि दे सुत भैरव आरसी ॥३॥