संसारीं निधान लाधलें जनां । सद्‌गुरुचरणा सेवीं बापा ॥१॥
कायावाचामनें तयास देवावीं । वस्तु मागून घ्यावी अगोचर ॥२॥
तें गोचर नव्हे जाण गुरुकृपेवीण । एर्‍हवी तें आपणा माजी आहे ॥३॥
असतां सम्यक परि जना चुकामुक । भुललीं निष्‍टंक मंत्रतंत्रें ॥४॥
माळ वेष्‍टण करीं टापोर घेती शिरीं । नेम अष्‍टोत्तरीं करिताती ॥५॥
जो माळ करविता वाचेसि वदविता । तया ह्रुदयस्था नेणे कोणी ॥६॥
सोहं आत्मा प्रगट जो दाखवी वाट । सद्रुरुवरिष्‍ठ तोचि जाणा ॥७॥
तया उत्तीर्णता व्हावया पदार्था । न देखों सर्वथा जनी म्हणे ॥८॥