आचारकाण्डः - अध्यायः ३

॥सूत उवाच ॥
इति रुद्राब्जजौ विष्णोः शुश्राव ब्रह्मणो मुनिः ॥
व्यासो व्यासादहं वक्ष्येहं ते शौनक नैमिषे ॥१॥

मुनीनां श्रृण्वतां मध्ये सर्गाद्यं देवपूजनम् ॥
तीर्थं भुवनकोशं च मन्वन्तरमिहोच्यते ॥२॥

वर्णाश्रमादिधर्माश्च दानराज्यादिधर्मकाः ॥
व्यवहारो व्रतं वंशा वैद्यकं सनिदानकम् ॥३॥

अंगानि प्रलयो धर्मकामार्थज्ञानमुत्तमम् ॥
सप्रपञ्चं निष्प्रपञ्चं कृतं विष्णोर्निगद्यते ॥४॥

पुराणे गारुडे सर्वं गरुडो भगवानथ ॥
वासुदेवप्रसादेन सामर्थ्यातिशयैर्युतः ॥५॥

भुत्वा हरेर्वाहनं च सर्गादीनां च कारणम् ॥
देवान्विजित्य गरुडो ह्यमृताहरणं तथा ॥६॥

चक्रे क्षुधा हृतं यस्य ब्रह्माण्डमुदरे हरेः ॥
यं दृष्ट्वा स्मृतमात्रेण नागादीनां च संक्षयम् ॥७॥

कश्यपो गारुडाद्वृक्षं दग्धं चाजीवयद्यतः ॥
गरुडः स हरिस्तेन प्रोक्तं श्रीकश्यपाय च ॥८॥

तच्छ्रीमद्रारुडं पुण्यं सर्वदं पठतस्तव ॥
वक्ष्ये व्यासं नमस्कृत्य श्रृणु शौनक तद्यथा ॥९॥

॥इति श्रीगारुडे महापुराणे पूर्वखण्डे प्रथमांशाख्ये आचारकाण्डे विषयनिरूपणं नाम तृतीयोऽध्यायः ॥३ ॥