का प्राणसख्या तू पातळ केलिस माया ।
सांग गुणीराया ॥ध्रु०॥
मी चतुर नार चांगुलपणाची खाण ।
त्यात आले नहाण ॥
जी शपथ दिल्ही मुळी तीच माझी रांबाण ।
जीवलगा जाण ॥
खुर्बान तुझ्यावर पांचीप्राण ।
चुड्यांची आण ॥चाल॥
खंत वाटते अंतर्यामी ॥
घरात सुंदर सभाग्य स्वामी ॥
ते टाकुनिया रतल्ये कामी ॥चाली॥
भरी भरुन झिजऊन अमोलिक काया ।
झाले आटवाया ॥१॥
ह्या मागे एकांती नेउन मसी बोलावे ।
मर्जीनेच चुचकारुन हळुच घोळावे ।
पलंगी लोळावे ॥
उभे राहा असे ऐकता वचन पाळावे ।
येउन आवळावे ॥चाल॥
पदर काढुनी पुढे बसविसी ॥
मस्करी करुनि किती हसवीसी ॥
विनोदवाक्यावरून रुसवीशी ॥चाल॥
फिरुन समजाउन नेसी पलंगी ।
बहार उडवाया ॥२॥
कधी जवळ बसून घातलास शीतळ वारा । अरे सकुमार ॥
श्रमलास फार मजसाठी करुन येरझारा । गळींच्या हारा ॥
धरिलास कधी वळचणीस सख्या थारा ।
त्यजुन घरदारा ॥चाल॥
दुःख जेव्हा ते मनी आठवीत्ये ॥
तेव्हाच तुजला मूळ पाठवीत्ये ॥
निजल्या असल्या बळे उठवीत्ये ॥चाल॥
दृष्टीस पडल्यावरी लागत्ये पाया । धरून वर छाया ॥३॥
ईश्वरा सखा दे त्रिकाळज्ञानी जैसा ।
नको देऊ म्हैसा ॥
जो कड चालवील पुरुष पती तो तैसा ।
लोक म्हणू कैसा ॥
पुरे एक जीविचा जीवलग प्राण ऐसा ।
काय करू पैसा ॥चाल॥
गंगु हैबती म्हणे धन्य तू ।
सकळ स्त्रियांमध्ये राजमान्य तू ॥
महादेवाचे फेड दैन्य तू ॥चाल॥
प्रभाकराचे कवन सुरस ऐकाया ।
अंगीकाराया ॥४॥