असे छळिले आम्ही काय तुला ग ।
सांग पदरी धरुन मला ग ॥ध्रु०॥
भली भलाइ केलि पहिल्यापासुनी ।
दिला बेलभंडार पलंगी बसुनी ॥
आता उसन्यावाणि पुससी हसुनी ।
एकविचारे तू संगे असुनी ॥
प्रीतजळ अळवा वरले, तशी आलि दिसुनी ।
पहासी किती वर कांती कसुनी ॥मेळ॥
बरा ममतेचा वाण जिवा लाविला ग ॥१॥
डोंगरचे आवळे समुद्राचे मिठ ।
गोडि अकल्पित झाली अविट ॥
तसी तुझि आमची सखये पडयेली गाठ ।
सिद्धिस ने ही नव्हे नीट वाट ॥
खुडु नको प्रीतीचा नखलुन देट ।
गुप्तरुपे बांध रंगाची मोट ॥मेळ॥
करु नये तो पलंगी विलास केला ग ॥२॥
जेव्हा तुझे स्मरण होते तेव्हांच्या दुःखाने ।
मरण बरे काय सांगू मुखाने ॥
जिथे भोगिले ज्या पलंगी सुखाने ।
पहाता तिथे प्राण जाती विखाने ॥
दिसा दरोडा पडला बुडाली दुकाने ।
भरले रिते झाले जामदारखाने ॥मेळ॥
तसा सखे त्वा दिवस कसा दाविला ग ॥३॥
आता कशाला यावे तुझिया घराला ।
जावे उठुनया देशांतराला ॥
नये ममता दुसर्या नव्या पाखराला ।
तूच गडे गाठ दे पदराला ॥
म्हणे गंगु हैबती विषय कराला ।
समजून जा आपुल्या मंदिराला ॥मेळ॥
महादेव गुणी भरती रंग सभेला ।
गाई प्रभाकर तो रंगेला ग ॥४॥