पहिल्या हो नहाणाची । हळु हळू तरि करा विषय, मी नव्हे नार गहाणाची ॥ध्रु०॥
मउ मउ फूल मखमूल । तसे शरिर गुलगुलित सुगंधिक जसे गुलाबी फूल ॥
स्तन करती दुलदूल । मलाच माझे स्वरुप पहावेना उगीच पडते भूल ॥
किति कमरेत दावू हूल ।
पलंगी उद्यापसुन लागेल करावी एकीकडे वर चूल ॥चाल॥
अशी निजाची चाल पुण्यामधे नसेल कोणाची ॥२॥
चोळी चिरली दंडी (हाय रे) ।
त्यात तुम्ही आज नहुन घातली अंगात रूबंडी ॥
इतुकी असुन थंडी (पुसाची) ।
जड झाले पातळ कुसुंबी नाही सांगत कंडी ॥
चिकाटी लोखंडी, (तुमची) ।
असा पुरुष नित ती एक भोगिल जिवट असेल रंडी ॥चाल॥
नका नका, दुर बसा, घेतली खबर ठिकाणाची ॥२॥
बहुत अवघडल्ये, (एकांती) ।
कळते असे जर अधिच तरी मी नसत्ये वर चढल्ये ॥
अवचित सापडल्ये, (बिच्छोनी)।
अता वृथा बळ करुन अशासनी जडु नये दृढ जडल्ये ॥
मीच खाली पडल्ये (सुखाने) ।
नका असा दम एव्हाच मारू केव्हाची बडल्ये ॥चाल॥
करा काही काळजी जिवलगा माझे हो प्राणाची ॥३॥
तुम्ही तरी आनंदी, (खिलाडी) ।
आसनातुन का अजुन उठाना नाही तिळभर मंदी ॥
केलि कैफान बंदी, (वडिच्या) ।
धुंद नेत्र पहा घाइत गळ्यामधे आले पागोटे कंदी ॥
गंगु हैबती फंदी, (पुण्याचे) ।
महादेव गुणिराज गुरूचे त्रिकाळ पदवंदी ॥चाल॥
प्रभाकरांची अधिक हातोटी अक्षर छाणाची ॥४॥