डसला मज हा कांत विंचू लहरी ।
येसी प्रेमसुखाच्या लहरी ॥ध्रु०॥
पलंगी पुतळ्यांचे कराग विधान ।
काही ठेवा नामाभिघान ॥
आदरे मानून तो प्राणनिदान ।
पुढे भोगिन मुख्य प्रधान ॥
भरले रतिसागरी विषय उधान ।
करू कुठवर करी अपिघान ॥चाल॥
सखये आवरे नाग जाते बहरी ॥१॥
जळती नवी नाजुक पहिली पराई ।
सर्वांगी सुरस सुगई ॥
आली जणु रसास भर आमराई ।
पाहा येउन ऐन सरई ॥
नलगे काही जोड मोहोर सिवराई ।
आहे घरीच पुरी अमिराई ॥चाल॥
करते रोज नामी प्रहरा प्रहरी ॥२॥
श्रृंगार पुरुषाचा थेट करा ग ।
कुच आवळून दोनी धरा ग ॥
अर्की माजुम वदनात भरा ग ।
शरिराची झाली तर्हा ग ॥
वेणी सोडून या विंचरा ग ।
दुःख माझे सर्व हर ग ॥चाल॥
कैसा कोपलाग मजवर श्रीहरी ॥३॥
वाटे पतिसंगे रंग लुटावा ।
कधी संशय सर्व फिटावा ॥
थोडा प्रत्यय तरी पटावा ।
किति आपुला प्राण आटावा ॥
गंगु हैबती म्हणे स्वार पीटावा ।
ल्याहा कागद खर्ची बटावा ॥चाल॥
महादेव गुणीराज सुगर पुणे शहरी ।
करी कवन प्रभाकर लहरी ॥४॥