एकाग्र चित्ते करून गौर गडे जन्मांतरी पुजली ।
म्हणुन स्वरुप संपदा तुला ईश्वरे अचळ दिधली ॥धृ०॥
खुब केला श्रृंगार हिरेमाणिक-मुक्ताभरणी ।
उजेड पडे चहुकडे थेट बनलीस चंद्रकिरणी ॥
करून प्रातःस्नान अगोदर वंदुनीया तरणी ।
पद्मासनी बसलीस लक्ष ठेउन नामस्मरणी ॥
डौलदार सोन्याची झगझगित बहुत उपकरणी ।
दोहो बाजूस ब्राह्मण सदय वेदांती पुरश्चरणी ॥चाल॥
धन्य तो नवरा तू नोवरी ॥
दैव काढिलेस जोरावरी ॥
कोणी सखी शालजोदि आवरी ॥
पदर कोणी पल्लेदार सावरी ॥
वारी कोणी माशा वरचेवरी ॥
पुढे चौरंग संगमरवरी ॥
मेघडंबरी देव्हारा वरी ॥
लिंग त्यामधे शुद्ध नरवरी ॥
गवई गर्जतात आसावरी ॥
वाद्ये वाजती दिवा शर्वरी ॥चाल॥
ऐकुनी आशा उपजली ।
दर्शन होता भ्रांत उडाली सहज मनामधली ॥१॥
चार चंबु चहुकडे चकचकीत गंगोदके भरले ।
आगरबत्तीचे सुवासने सरवे पंचप्राण मुरले ॥
जिल्हइदार अपकरे वाटते आज चरकी धरिले ।
बिंब दिसे कलशात शुद्ध अवयव शरिरावरले ॥
सुरेख चौक्या सुरेख समया मोर सुबक वरले ।
तर्हेतर्हेचे पदार्थ ताटी भरून किती उरले ॥चाल॥
काल्पीची साखर लोणी साय ॥
दुधाने हातच पोळेल हाय ॥
फुलांस्तव केले कचे उपाय ॥
पाच मखा दौणा याशिवाय ॥
सन्मुख निर्मळ कृष्णा गाय ॥
वसिष्ठे पाठविली काय ॥
अलंकाराने नटली माय ॥
सुशोभित दिसती चारी पाय ॥
वासरू दुडदुडचहुंकडे जाय ॥
सदा सुप्रसन्न बाजीराय ॥चाल॥
तयांच्या कृपेने विराजली ।
थोर तुम्हांला श्रमे साध्य ही पदवी लाधली ॥२॥
गुळगुळित भुई खाली छताला वर आरसे जडले ।
वेलबुटी सारखी खांब सरुदार कसे घडले ।
रंगीत गज झरुक्यास कारगिर अमोल सापडले ।
ठिक ताट्या तावदानी अमेरी डौल कोणी कडले ॥
इतर स्त्रिया काजवे तुला ते पाहुनिया दडले ।
अलंकार छत स्वरुप यांचे पाहा प्रकाश पडले ॥चाल॥
भींतीवर लिहिली चित्रे फार ॥
गजानन शंकर पार्वती कुमार ॥
सागरमंथन दशावतार ॥
पुरंधर ऐरावतीवर स्वार ॥
रामरावण युद्ध अनिवार ॥
हे कौरव पांडवांचे दळभार ॥
चतुर्भुज मुरलीधर सकुमार ॥
गजेंद्र नक्राचा उद्धार ॥
वर्षती अमर सुमन संभार ॥
मांडिला महिषासुर संहार ॥चाल॥
अंबिका अती सुंदर सजली ।
भुते गोंधळ घालिती हाती कोणी घेउन पोत बुधली ॥३॥
जानकिचे सौंदर्य विलोकुन लंकेश्वर भ्रमले ।
धनुष्यास उचलिता सर्व बळ खर्च करुन दमले ।
रुक्मिणिच्या स्वयंवरास नृपवर भले भले जमले ।
असाध्य झाली सती तिने वैकुंठ पती नमले ॥
द्रौपद राजा घरी भीमार्जुन अधीर ब्राह्मण गमल ।
शरसंधाने यंत्र भेदिता कैक रिपु शमले ॥चाल॥
काढिले गोकुळ वृंदावन । द्वारके सभोवती जीवन ।
अयुध्या मथुरा नंदनवन ॥
रमा करी हरीचे पदसेवन ॥
जाळि मुचकुंद काळियावन ॥
पंधरी संतांचे भुवन व अमोलिक जागा हे उपवन ॥
पाहवेना दृष्टिने तव यौवन ॥
करो कल्याण पतितपावन ॥
गंगु हैबति कवी गावन ॥चाल॥
महादेव कविची मति झिजली ।
सुगर प्रभाकर म्हणे इमारत खाशी बांधली ।
एकाग्र चित्ते करून ॥४॥