आलो दक्षिणेकडून जावया उत्तरेस घर त्यजून ।
पाहुन तुझा मुखचंद्र विसरलो मार्ग न चाले अजून ॥धृ०॥
घेउन मुशाफरवेष निघालो स्वदेश सोडुन जरी ।
मजलो मजली भेटवितो हरी तरुण स्त्रिया साजरी ॥
जसे हौशि आम्ही तशि तू हौशिण रूप रेखिव गोजरी ।
सड पातळ सकुमार थेट दिसतेस मदनमंजरी ॥
भवयकमाना ओढुन मारसी नेत्र-बाण जंजिरी ॥
देह निचेत पडे एक जसा गंगात्मज शरपंजरी ॥चा०॥
जीवी सोसुन त्या वेदना, साजणीग ॥
लागलो तुझ्या साधना ॥ काय ठेवुन तारुण्यधना ॥चा०॥
तपोधना कर दान आराधुन पाय तयाचे पुजून ॥
पाहुन तुझा मुख चंद्र० ॥१॥
काहो घरोब्या वाचुन करिता हसून संभाषणे ।
नवल मला वाटते कर्णी ऐकुन शब्द भूषणे ॥
समयोचित बोलून चित्त दुसर्याचे आकर्षणे ।
सबळ ग्रहांचा गुण कठिण मन रक्षुन संतोषणे ॥
कार्याअंती न्यहाल व्हाल नाहितर ठेवाल दूषणे ।
नाही कमी मम पतीस केले अजून मदनशोषणे ॥चा०॥
पुरे करा पैठणी आदर, वरवरी हो ॥
काय ठेऊन खोटी नदर, मजवरी हो ॥
उघडून सांगते सदर, ह्यावरी हो ॥चा०॥
बिन बट्ट्याची मी नार माझे मन सर्वांशी मोकळे ।
शहराबाहेर सहज निघाले नागपंचमीमुळे ॥
दृष्टीस पडाची नव्हे परंतू पुजावया वारुळे ॥
नवल मला वाटते० ॥२॥
शब्द करुन जाई निघुन त्वरितगती येउन सौदामिनी ।
तसे वदन दाखवुन नको जाऊ, नट चंचळ कामिनी ॥
कधी इकडे येणार वकीलिस पाठविले स्वामिनी ।
ऋणानुबंधे पडलि गाठ म्हणुन अवचित गजगामिनी ॥
हेत मनातिल हाच घडिव गडे संग्रह एक यामिनी ।
बरी बोलू शिकलिस पूर्ण व्युत्पन्न जसा जैमिनी ॥चा०॥
आम्ही पंचि मुशाफर सुगर ॥ जगलो कधि कांते बिगर ॥
भासते हे निर्दय नगर ॥ स्त्रिया पुरुष लेकरे अगर ॥चा०॥
नाहि कोणी कोणाला भजून ॥ पाहुन तुझा मुखचंद्र० ॥३॥
पतिव्रता मी चतुर पती घरी बिरबला सारिखा ।
कळू लागल्या पसुन अजुन नाही ठाउक कुणी पारखा ॥
मनापसुन कल्याण चिंतिता बसुन सौख्य कारका ।
विघ्न आल्या मग कधी पडेल संकट त्रिभुवन तारका ॥
पुण्यशीळ हे नगर प्रभूचे जणु दुसरी द्वारका ।
सदा सुफळ तरू दाट केळी नारळि पोफळी खारका ॥चा०॥
आम्ही अशा नगरच्या स्त्रिया, मुखरणी हो ॥
करू वक्त गुजरल्या क्रिया करणी हो ॥
किती द्रव्या पुरत्या प्रिया जारणी हो ॥चा०॥
स्वधर्मिणी ज्या गृहिणी तयांचे रूप लक्षण वेगळे ॥
नवल मला वाटते० ॥४॥
पती आड किती करिती कर्म हा व्यवहारच सृष्टिचा ।
क्वचित न घेती दोष स्त्रिया पर पुरुषांचे दृष्टिचा ॥
हानि मृत्यु यश लाभलेख जर टळेल परमेष्ठिचा ।
भूभार सांडिल तळी श्रमुन पाताळी कूर्म पृष्ठिचा ॥
कामज्वर जिव रोग औषधी तरु तू धातु पुष्टिचा ।
बहुता दिशी जाहला सहज संगम कपिला षष्ठिचा ॥चा०॥
तारुण्य नदीचा पुर ॥ काय भर कसुन भरपुर ॥
मुळी क्षणिक कायापुर ॥चा०॥
नाशिवंत जाणून चतुर चतुरावर जाती रिझून ॥
पाहुन तुझा मुखचंद्र० ॥५॥
बरे वाइट एक शरीर एकांती दाखविले प्रियकरा ।
काय दाउन दुसर्यास वाटतो ह्रदयांतरी खरखरा ॥
समुद्र शोषुन तडिस काढिल कशी टिटविण लेकरा ।
अमरपुरीचे असाध्य अमृत गरुडाविण पांखरा ॥
अधीर होउन मजसाठी बुडविता रोजगार आज खरा ।
धिर न धरवे जरी तरि तुम्ही विचार दुसरा करा ॥चा०॥
मी सत्यवती सुंदरा पुतळी हो ॥
आहे स्त्रियात गुण मंदिरा भूतळी हो ॥
साक्षात जशि इंदिरा सुस्थळी हो ॥चा०॥
कमल प्रफुल्लित तळ्यात तैसे हास्य वदन कोवळे ॥
नवल मला वाटते० ॥६॥
द्वापारात द्रौपदी जरि होती पांचांची नोवरी ।
भोग भोगि त्या सवे तरी तिची इच्छा कर्णावरि ॥
शंकरारास जो मदन छळीतो काय कांता आवरी ।
कसे घडेल तरि गडे त्यात तू नट चंचल बावरी ॥
पंच वधू मधी श्रेष्ठ अहिल्या सत्व धीर द्विजवरी ।
सूर्यग्रहण पर्वणी दिशी बसली सुरेश अंकावरी ॥चा०॥
पहा असा स्त्रियांचा आचार ॥
घडतात किती व्यभिचार ॥
कर मनात पुरता विचार ॥चा०॥
चारि प्रहर चल भोगु भोग आरशांचे मंचकी निजुन ॥
पाहुन तुझा मुखचंद्र० ॥७॥
पर स्त्रीच्या पायी विराट सदनी कीचक संहारिला ।
शिळाश्वेतु बांधून दशानन भरताग्रजे मारिला ॥
पहा पहा एवढा ग्रंथ व्यास वाल्मिकांनी विस्तारिला ।
श्रवण करुन ते अखेर जर भजतातच व्यभिचारिला ॥
व्हा सावध तुम्हि तरी नका होऊ लंपट परनारिला ।
सुखात भोगा घरी राज मंदिरी सुंदर लहरिला ॥चा०॥
करी गंगु हैबती कवन बोधुनि हो ॥
अक्षरी मोत्यांची ववण साधुनी हो ॥
महादेव गुणी ठेवति ठिवण शोधुनि हो ॥चा०॥
प्रभाकरांचे करणे शुद्ध करी निर्मळ बुद्धि वसो ।
तर्हे तर्हेचे इष्क अमोल्क जिन जिनसाची फसो ॥८॥