एक वेळ भोगुनी फिरुनी काय मजा ती संगाची ॥
पदर तरी घेउद्या नका करू घडी सर्वांगाची ॥धृ०॥
जसा फुलांचा गेंद तशी भरज्वानी लव थवती ॥
दूरच असा राजसा नव्हे मी गल्लितील गवती ॥
न्हाण अल्यापुन म्या अवज्ञा कधि केली नव्हती ॥
जिवट पाहून आसने स्त्रियेला भ्रतार दाखवती ॥
मार्ग जया पाहिला आधिच कंबर बारिक लवती ॥
संग करुन एकदा फिरतसा नित भवते भवती ॥चा०॥
षोडश वर्षै मुळी वयाला भरून ॥
षण्मास लोटले नसतिल ऐका स्थिरुन ॥
एव्हढ्यात उरासी निजता बळकट धरून ॥चा०॥
तुम्हास भासे फिरुन रात्र नये कदापी रंगाची ॥१॥
न्हाण आले शोभना अंगाचा बांधा लेकुरका ॥
दृष्ट होइल मजप्रती घवघवीत रंग गोरा भुरका ।
सैल सोडिते देह पलंगी नाही मारित मुरका ॥
जिवाकडे पहा जरी विनंती हीच माझी तरका ॥
एक वेळ तेच दहा वेळ नित शंभरदा उरका ॥
सांड जहाली जर जिरा जेव्हा हवा तेव्हा मारा झरका ॥चा०॥
मघापुन विनविते कुणाला तरी ॥
हा स्वार्थ किंवा परमार्थ विचारा तरी ॥
दाटली दिव्याची गरमी सदनांतरी ॥चा०॥
उठुन बसवा करी पहा झाली झोळी पलंगाची ॥२॥
जीव तेथुन सारखा सख्या समजा अंतःकरणी ॥
गेंद फुले सांखळ्या तोरड्या जड झाल्या चरणी ॥
त्यजुन बिच्छोना तळी निजावे थंड पाहुन धरणी ॥
कडुक कोठे हरवले राहिले खुट अडकुन करणी ॥
काय परिक्षा बघू असली ज्वानी नवी तरणी ॥
इथे प्राण धाइना हवी मग महिन्याची वरणी ॥चा०॥
बाजुबंद काढू द्या दंड दुखती ॥
हे ओठ चुंबिता अति नाजूक सुखती ॥
दुजी राख ठिवा द्या आज लिहुन फारखती ॥चा०॥
अचुक लागले हाती चिरावली चोळी पतंगाची ॥३॥
कमाल खानी हार अमोलिक तुरे असेच राहिले ॥
येताक्षणी कवळिले असे कसे जिव व्याकुळ जाहले ॥
नवल नव्हे वावगे रंगाचे श्रमसारे साहले ॥
उदंडदिशी जिवलगा मुक्याने आज ठरता पाहिले ॥
घर्म दाटला मला तुम्हाला स्तन दोन्ही वाहिले ॥
हेत धरुनिया बरे दाविले अंगी कंबर बाहाले ॥चा०॥
वंशवेल जाहला प्रियकरा पुरे ॥
मी शरण आले की जिथुन तिथे काही नुरे ॥
नित अशा विलासे चित्त स्त्रियांचे मुरे ॥चा०॥
झुरे बावरे तुम्ही बरी नव्हे चाल कुसंगाची ॥
महादु प्रभाकर म्हणे जाइना खोड निसंगाची ॥४॥