चला चांदिण्यामधे जिवलगा नको जाऊ रागे भरून ।
चौरंगावर बसा मी घालिन वारा आदरे करून ॥धृ०॥
मजसारखी रत कांता सदनी तुम्हासारखे पती ।
धन्य विधी निर्मिता ह्या पडल्या गाठी सहजा गती ॥
मर्जिप्रमाणे वर्तत असता आनंदमय चित्तवृत्ती ।
का हो नाही आज तुमची सख्या उदास जाहली मती ॥
बोलविते प्रियकरा केव्हांचिरे तिंदा धरले हाती ।
झिडकारुन टाकिता ह्या सांगा मला कुठुन घेतल्या रिती ॥चाल॥
हा वसंत वरसाभरा रे, जिवलगा ॥
येतो येकदा प्रियकरा रे, जिवलगा ॥
मज संगे करा साजरा रे जिवलगा ॥चाल॥
जरा स्मरुन काही मुरवत पडु द्या बसले आशा धरून ।
नका निराशा करू गुनावर जाते नित मरमरून ॥१॥
फार मसी नये बोल बोलता वरपकारी पैठणी ।
रंग महालमधी उष्मा करितो रात्र असुन चांदणी ॥
तुम्हीच यंदा केलि इमारत बाग नवा नवखणी ।
काही दिवस तरी बहार भोगा रुसणे आहे क्षणो क्षणी ॥
परोपरीचे किति विनवावे वेडी म्हणेल मज कुणी ।
उठा चला राजसा हो फूलली फूलझाडे मालणी ॥चाल॥
मज घेउन मांडिवरी रे, जिवलगा ॥चाल॥
भाषण मधुरोत्तरी परोपरी किती रहावे चुरमुरून ।
नाहि नफा यामधी कि रहाता अयोग्य दुरचे दुरून ॥२॥
सर्व गोष्टी अनुकूल स्वामिला काय न्यूनता असे ।
स्त्रीसाठी होउन फकीर, लोकी नाहि आले गेले तसे ॥
सुज्ञ आपण म्हणविता क्षमाशिळ गृहस्थपणही वसे ।
गुण घेती सर्वत्र हीन प्रारब्ध हे माझे दिसे ॥
सर्व पुढे काहि मिळून राहिल, तारुणपण हे नसे ।
क्षणभंगूर संसार पळपळ सोन्याचे हो जातसे ॥चाल॥
याउपर तुमची खुषी रे, जिवलगा ॥
वागवा मला हर कशी रे, जिवलगा ॥
नाहि उजूर आपल्याविशी रे, जिवलगा ॥चाल॥
ही नवती लुसलुसी कसी होती, कसी जाहली झुरझुरून ।
येवढा वेळ विनविता घाम पाषाणास येता फिरून ॥३॥
सुगंध फुलांचे हार तुरे गजरे माळा गुंफुनी ।
तर्हे तर्हेची तबके भरली स्वहस्ते म्या शिंपुनी ॥
मन रिझवावे हर कसे तुमचे म्हणुन चापुन चोपुनी ।
पाच नेसले हिरवा, मरवा गेला दवणा करपुनी ॥
करुनी सर्व श्रृंगार घडोघडी मुख पाहुन दर्पणी ।
नकाहो दवडू व्यर्थ शरिर हे बसले पदी अर्पुनी ॥चाल॥
तुम्ही ईश्वर मी पार्वती रे, जिवलगा । देहे घालिन रे कर्वती रे, जिवलगा ॥
जी स्वयंरूप माझी वृत्ति रे, जिवलगा ॥चाल॥
गंगु हैबती म्हणे गडे दे विडे प्रीतिचे करून ।
महादेव करी छंद बूंद गाई रसिक प्रभाकर स्थिरून ॥४॥