कृष्ण केवळ हा मम प्राण विसावा पाही ।
किती सुख सांगू या मुखानं त्याचे बाई ॥धृ०॥
पुण्य पूर्विचे उदयास अकल्पित आले ।
म्हणुन मी कांता पहा अशा प्रभूची झाले ॥
भासति माझ्या भाग्याचे शिकंदर ताले ।
सौख्य भोगुनया मम पंच प्राण निवाले ॥
किति आर्जविती सेवक उभे भवताले ।
विनंत्या करिती पसरून जरीचे शेले ॥चाल॥
भरली भांडारे द्रव्यास निंवता नाही ।
दृष्टिने पहाता नित समाधान मन होई ॥१॥
केलि मजसाठी रंगीत हवेली खासी ।
छते आरशांची बशिवली रंग गुलाबासी ॥
खांब चौगदी सरुदार मधिल मजल्यासी ।
रेशमी दोर्या शोभतात झोपाळ्यासी ॥
रूजामे खाली मऊ साफ स्वच्छता त्यासी ।
सभा इंद्राची आणिली याच ठाय सी ॥चाल॥
हवाशिर उडति कारंजी ठाई ठाई ।
छड्या निट गेल्या गुलछबू फुलल्या जाई ॥२॥
फाणसे झाडे फिरंगाणी काम बिलोरी ।
लाऊन मेणबत्या भवताल्या हारोहारी ॥
पडदे किनखाबी मशरुचे भारी भारी ।
रोगणी भिंती लखलखाट वर तय्यारी ॥
बोलती पक्षी मंजुळ बाई पुढल्या द्वारी ।
येश सख्याचे वर्णितील प्रजाजन सारी ॥चाल॥
काय देउ उपमा तुळणेस दिसेना काही ।
ओवाळुन काया टाकावी वाटे लवलाही ॥३॥
कडी जडिताची मुद्रिका हिर्याच्या बोटी ।
सृष्टि मोलाची हाती अमोलिक झळके पेटी ॥
हार पाचुचे मोत्यांच्या माळा कंठी ।
केशरी गंध कस्तुरी टिळक लल्लाटी ॥
चौकडा कानी शिरपेच तुरा पागोटी ।
चंद्र पुनवेचा आला उतरून माझे साठी ॥चाल॥
पुण्यशीळ राजा पृथ्वीवर ज्याची द्वाही ।
शोधिल्या थोडा जरि दिशा धुंडिल्या दाही ॥४॥
देशो देशिचे द्विज कीर्ति ऐकुनी येती ।
तृप्त होउनया नित आशिर्वाद ते देती ॥
तपस्वी साधू सद्गुण सख्याचे गाती ।
कितिक रूपवंत्या मुख पाहुन बलाया घेती ।
गंगु हैबती कविराज कवीची ख्याती ।
महादेव गुणी ते जिवलग जिवाचे साती ॥चाल॥
ईश्वरा माझ्या सदोदित बर्यावर राही ।
नकोरे तुट पाडू म्हणे प्रभाकर सहसाही ॥५॥